تغییرات عملکرد حرکتی والیبالیستان جوان در پی تمرین های هشت هفته ای قدرتی و پلایومتریک

برنامه ریزی اصولی روش های اجرای تمرین سبب تغییر برنامه تمرین در فاصله های زمانی منظم به جهت کسب دستاوردهای مناسب در عوامل کارایی حرکت مربوط می شود. هدف اصولی این برنامه ریزی ها در ورزشکار رقابتی، رسیدن به اوج عملکرد حرکتی در یک نقطه زمانی مشخص بسیار با اهمیت است. هدف این مطالعه بررسی تغییرات عملکرد حرکتی والیبالیستان جوان در پی تمرین های هشت هفته ای قدرتی و پلایومتریک بود که بدین منظوراز میان جامعه دردسترس و به شکل هدفمند، ۳۰ والیبالیست مرد جوان ۱۷ الی ۲۰ سال و با شاخص توده بدنی ۲۰ الی ۲۴ ۲kg/m که دارای معیار های ورود به مطالعه بودند، تصادفی در سه گروه مساوی پلایومتریک، مقاومتی و کنترل طبقه بندی شدند. ارزیابی ها جهت همگن سازی و متغیرها در مرحله پیش آزمون با رعایت منشور اخلاقی پژوهش انجام شد. پروتکل تمرین قدرتی با شدت ۹۰ - ۷۰ درصد ۱RM و تمرین پلایومتریک بود. اصل اضافه بار در پلایومتریک با زیاد شدن تعداد تکرار ها و ست ها و ارتفاع و بلندی موانع، در قدرتی با زیاد کردن مقدار وزنه و تکرار حرکات انجام شد. عملکرد حرکتی پیش از شروع اولین جلسه تمرین و ۴۸ ساعت بعد از جلسه انتهایی تمرین با آزمون های استاندارد اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری ۰۵ / ۰ تحلیل شد. یافته ها مطرح کردند که روش های پلایومتریک و قدرتی نسبت به گروه کنترل موجب افزایش پرش عمودی( ۰۴ / ۰ = P )، پرش اسپک( ۰۳۷ / ۰ = P ). و بهبود شاخص خستگی( ۰۱۲ / ۰ = P ) مردان والیبالیست شد. از آن جایی که در اغلب رشته های ورزشی عواملی همچون پرش و جهش و شاخص خستگی نقش پررنگی در میزان عملکرد حرکتی ورزشکار دارند، احتمالا به کارگیری این برنامه های تمرینی جهت بهبود عملکرد والیبالیستان با توجه به ماهیت مهارت های رشته ی والیبال در به دست آوردن کاریی بهینه موثر خواهد بود.

Keywords:

تمرین پلایومتریک , تمرین قدرتی , عملکرد حرکتی