بررسی مدل معادلات ساختاری بین دینداری با سلامت روان: با آزمون نقش میانجی هوش معنوی در دانشجویان دانشگاه ارومیه

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش میانجی هوش معنوی در رابطه بین دین داری با سلامت روان دانشجویان دانشگاه ارومیه است. روش: روش پژوهش هم بستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه ارومیه در سال ۱۴۰۲ بود (۱۳۵۶۷N=)، که از این میان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۲۰۰ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. داده ها به وسیله سه پرسش نامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ (۱۹۷۹)، دین داری صافدل (۱۳۹۳) و پرسش نامه هوش معنوی فرهوش و همکاران (۱۳۹۸) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسش نامه ها از روش مدل یابی بر اساس نرم افزار اس پی اس اس ۲۷ و لیزرل ۸/۸ انجام پذیرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که مسیر مستقیم دین داری با سلامت روان (۷۳/۰=β، ۰۷/۸=T) مثبت و معنادار است (۰۰۱/۰P<). هم چنین مسیر مستقیم هوش معنوی با سلامت روان (۷۵/۰=β، ۳۲/۸=T) مثبت و معنادار است (۰۰۱/۰P<). هم چنین مسیر غیر مستقیم دین داری با سلامت روان از طریق هوش معنوی (۵۱/۰) نیز مثبت و معنادار بود (۰۰۵/۰P<). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که مدل طراحی شده بر اساس داده های پژوهش، برازش مناسب داشته و هوش معنوی، به عنوان یک عامل میانجی، رابطه بین دین داری با سلامت روان را تحت تاثیر قرار می دهد.

Keywords:

Religiosity , Mental Health , Spiritual Intelligence , Urmia University , Students , دین داری , سلامت روان , هوش معنوی , دانشگاه ارومیه , دانشجویان