نقش هوش مصنوعی در طراحی و برنامه ریزی شهری

در دهه های اخیر، هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک ابزار قدرتمند در طراحی و برنامه ریزی شهری به تدریج به کار گرفته شده است . هدف از استفاده از AI در شهرها، بهبود کارایی ، کارآیی ، نوآوری و ساخت شهرهایی پایدارتر و مقاومت پذیرتر است . با این حال، در عمل ، استفاده از AI در ارائه خدمات شهری ، عملیات، سیاست گذاری و تصمیم گیری شهری با چالش هایی روبه رو است . کاربردهای هوش مصنوعی شامل بهبود تجزیه و تحلیل دادهها، مدیریت ترافیک ، شناسایی جرم، نظارت بر کیفیت هوا، مدیریت انرژی ، و کاهش اتلاف آب می شود. با افزایش جمعیت شهری و تغییرات اقلیمی ، نیازمندی به روشهای نوینی برای مدیریت شهری احساس می شود، و هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار کلیدی می تواند در این زمینه ها بهبود بخشیده و شهرهای هوشمند و پایدارتری را فراهم کند. سیستم هوش مصنوعی ، که بر پروژههای طراحی شده توسط انسان و ویژگی های مثبت شهری آموزش دیده است ، به طور مداوم برنامه هایی را تولید می کند که بهتر یا حداقل به اندازه کارهایی که توسط متخصصان ساخته شده است ، بوده و همه این ها در یک قسمت از ثانیه انجام می شود. وقتی برنامه ریز شهری از نرمافزارهای مبتنی بر طراح ی تولیدی استفاده می کند تا چندین وظیفه را خودکار کند، فرآیند طراحی شهری می تواند به طور کارآمدتری انجام شود که باعث افزایش کارآیی پروژه می شود. اصول طراحی تولیدی می تواند با استفاده از روشهای مختلف تقسیم زمین و اعمال توپولوژی های مسکونی برای توسعه راهکارها به کار گرفته شود. به دلیل مزایای هوش مصنوعی ، استفاده از آن در شهرهای هوشمند از سال ۲۰۱۴ به شدت در حال افزایش است و شامل تقربای تمام بخش های یک شهر مانند حمل و نقل ، محیط زیست ، مدیریت پسماند، آموزش، بهداشت ، کشاورزی ، مدیریت خطر و امنیت است . هوش مصنوعی می تواند با استفاده از مدلهای تجزیه و تحلیل بهبود یافته اش، برنامه ریزان شهری را به طور موثر در شرایط فیزیکی و اجتماعی آینده جوامع هدایت کند.

Keywords:

طراحی شهری , هوش مصنوعی , برنامه ریزی و توسعه شهری , پایداری , یادگیری ماشین