روش های رایج برای تشخیص ویروس لنفوتروپیک T انسانی نوع یک (HTLV-۱)
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 42
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NUMS-10-3_007
تاریخ نمایه سازی: 15 مرداد 1403
Abstract:
مقدمه
ویروس انسانی لنفوتروپیک سلول T نوع ۱، اولین انکوویروس پوشش دار انسانی است که می تواند لنفومای لنفوسیت T بزرگسالان و فلج اسپاسمی موضعی مرتبط با HTLV-۱ را به عنوان عارضه جدی عفونت نشان دهد. حدود ۲۰ میلیون نفر در سراسر جهان به ویروس HTLV-۱ آلوده هستند. از آنجا که بیشتر افراد ناقل این ویروس بدون علایم بیماری هستند، شناسایی سریع ویروس برای تشخیص، درمان، و مختل کردن روند انتقال و گسترش ضروری می باشد. این ویروس با استفاده از تکنیک های ژنتیکی و سرولوژیکی شناسایی شده است. روش اصلی غربالگری، سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA) است که معمولا با آزمایش های تاییدی با استفاده از روش های وسترن بلات (WB) و واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) دنبال می شود. در این مطالعه، روشهای مختلفی برای تشخیص عفونت HTLV-۱ مرور و بررسی شدند. پرکاربردترین روش ها برای تشخیص ویروس HTLV-۱ در میان تمام تکنیک های ثبت شده، آزمایش های سرولوژیکی و مولکولی هستند. بدون آزمایشهای تاییدی، تکنیک الایزا محدودیتهای زیادی دارد که قابلیت اطمینان به یافتهها را کاهش میدهد. تجزیه و تحلیل بیشتر این روشها با توجه به فراوانی HTLV-۱ و محدودیتهای تکنیکهای تشخیص موجود، مورد نیاز است. اکنون میتوان از نوآوریهای فنی پیشرفته مانند حسگرهای زیستی برای انجام تشخیص HTLV-۱ استفاده کرد.
Keywords:
Human T lymphotropic virus type ۱ , HTLV-۱ , biosensors , molecular methods , serological methods , ویروس لنفوتروپیک T انسانی نوع یک , HTLV-۱ , حسگرهای زیستی , روش های مولکولی , روش های سرولوژیکی
Authors
فرخنده زیبدی
گروه بیوتکنولوژی پزشکی و نانوتکنولوژی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
منیره بلوری نژاد
گروه بیوتکنولوژی پزشکی و نانوتکنولوژی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
مجید درودی
گروه بیوتکنولوژی پزشکی و نانوتکنولوژی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران؛ مرکز تحقیقات پزشکی هسته ای دانشگاه مشهد، گروه علوم پزشکی، مشهد، ایران؛ گروه علوم پایه پزشکی نیشابور، دانشگاه علوم پزشکی، نیشابور، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
