تاثیر روش های تمرین در آب، خشکی و ترکیبی بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر روش های تمرین در آب خشکی و ترکیبی بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند بود.۴۸ نفر از سالمندان زن در دامنه سنی ۶۵ تا ۷۵ سال از میان سالمندان زن شهرستان مشهد انتخاب و به طور تصادفی در چهار گروه تمرن در آب ،در خشکی، ترکیبی و کنترل جایگزین شدند. به منظور جمع آموری داده ها از پرسشنامه ترس از افتادن و آزمون تعادل برگ استفاده شد. طول مدت تمرین هشت هفته و هر هفته سه جلسه ۶۰ دقیقه ای (۱۸ جلسه) بود. برای آزمون فرضیه ها از روش های آماری کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون تی همبسته، تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی دانکن در سطح معنی داری کمتر از پنج صدم استفاده شد. یافته ها نشان داد هشت هفته تمرینات در آب، در خشکی و ترکیب آب - خشکی بر تمامی شاخص های مورد مطالعه تاثیر معنی داری دارد و سبب بهبود تعادل و کاهش ترس از افتادن زنان سالمند شده است (۰/۰۵>p). همچنین یافته ها نشان داد بین تاثیر هشت هفته تمرینات منتخب در آب، خشکی و ترکیب آب - خشکی بر تعادل و ترس از افتادن زنان سالمند تفاوت معنی داری با برتری گروه تمرین ترکیبی وجود داشت (۰/۰۵>p) با توجه به اثر بخشی روش های تمرینی به سالمندان توصیه می شود به منظور بهبود تعادل و شاخص روانی ترس از افتادن بر تمرینات ترکیبی تاکید بیشتری داشته باشند. نتیجه اینکه استفاده از برنامه های تمرین در آب، خشکی و روش های ترکیبی، به علت ماهیت کم خطر بودن با فراهم نمودن شرایطی برای به چالش کشیدن سیستم عصبی عضلانی، می تواند شیوه موثری در بهبود تعادل و متعاقب آن کاهش خطر افتادن در زنان سالمند باشد.

Keywords:

تمرین در آب , تمرین در خشکی , تعادل , ترس از افتادن , زنان سالمند.