مقایسه روش های جمع آوری کل مدفوع و نشانگرهای داخلی در تعیین گوارش پذیری کاه گندم همراه با تفاله انار یا کود مرغی در شتر

گوارش پذیری ظاهری مواد مغذی کاه گندم همراه تفاله انار یا کود مرغ به سه روش خاکستر نامحلول در اسید، لیگنین نامحلول در اسید و جمع­آوری کل مدفوع با استفاده از چهار نفر شتر نر با میانگین وزن ۳۵/۹±۲۵/۱۱۶ کیلو­گرم و سن یک­سال در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. طول مدت آزمایش ۴۲ روز (دو دوره ۲۱ روزه) شامل ۱۴روز عادت­پذیری و هفت روز نمونه­برداری بود. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- کاه گندم به­­همراه ۲۵ درصد تفاله انار و ۲- کاه گندم به­همراه با ۲۵ درصد کود مرغ  بود. نتایج نشان داد اختلاف معنی­­داری بین دو روش نشانگر خاکستر نامحلول در اسید و جمع­آوری کل مدفوع در برآورد ضرایب گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی، چربی خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی کاه گندم به­همراه تفاله انار وجود داشت (۰۵/۰>P)، اما چنین تفاوتی در برآورد ضرایب گوارش­پذیری کاه گندم به­همراه کود مرغ مشاهده نشد. درصد بازیافت نشانگر خاکستر نامحلول در اسید در جیره کاه گندم+ کود مرغ ۰۸/۱۷±۱۴/۱۰۵ بود. به­طور کلی براساس نتایج مطالعه حاضر، به­نظر می رسد با توجه به همبستگی ضعیف بین سه روش اندازه­گیری قابلیت هضم و درنظرگرفتن محدودیت­های موجود از جمله هزینه و امکانات زیاد به ویژه در دام­های بزرگ در تعیین گوارش­پذیری با روش­های جمع­آوری کل مدفوع و لیگنین نامحلول در اسید، می­توان از روش خاکستر نامحلول در اسید برای تعیین گوارش­پذیری در شتر استفاده کرد.

Keywords:

تفاله انار , جمع آوری کل مدفوع , خاکستر نامحلول در اسید , شتر , کود مرغی