یادگیری از جوامع محلی برای کاهش مصرف انرژی

بحران انرژی و صرفه جویی در مصرف، لزوم تجدید نظر در نحوه اخت و ساز به یکی از ارکان اصلی کشور تبدیل شده است. این مسئله در روستا همواره از منابع کمتری نسبت به شهر برخوردار بوده، از مسائل حیاتی تر است. بررسی ویژگی های کالبدی و مصالح روستان نشان می دهد، علاوه بر استفاده از انرژی طبیعی برای تامین آسایش حرارتی در آن، با شرایط نامطلوب اقلیمی نیز مقابله می شود. لذا معماری بومی، با کمترین نیاز به انرژی، در جهت بهینه سازی آن از آلودگی محیط زیست جلوگیری کرده که مصادق بارزی از معماری همسو با توسعه پایدار است. این پژوهش در پی درک ارزش های حاکم بر معماری روستاهای ابیانه، ماسوله، کندوان، میمند و ورکانه پرداخته شده است. روش مورد استفاده در این نوشتار، توصیفی-تحلیل و ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای است. در انتهای مقاله راهکارهای بومی اتخاذ شده در این روستاها که می تواند تکرار چنین تجربه هایی در معماری امروز باشد، در قالب جدولی بیان شده است.

Keywords:

انرژی , بهینه سازی انرژی , معماری بومی , توسعه پایدار