بررسی مقایسه ای ابعاد انطباق پذیری مسیر شغلی بر حسب تحصیلات بین مردان شاغل 30-25 سال در شرکت پلی اکریل شهر اصفهان 91-1390

تغییر در فعالیت های کاری به علت جهانی سازی، توسعه تکنولوژی، بی ثباتی اقتصادی، دگرگونی شرایط دموگرافیک اثر معنا داری بر محیط های کارآموزی دارند و انطباق پذیری مسیر شغلی کنارآمدن با تغییرات را تسهیل می کند. از این رو هم سازمان ها ناگزیر از برگزیدن افرادی هستند که به سرعت منطبق می شوند و هم کارکنان ناچارند با عوامل موثر بر انطباق پذیری مسیر شغلی آشنا شوند. در این میان عوامل بی شماری بر انطباق پذیری مسیر شغلی فرد تاثیر دارند و اصلی ترین عوامل تاثیرگذار، عوامل زمینه ای هستند. بدین ترتیب به نظر میرسد نقش سایر عوامل جهت انتخاب افرادی که دارای انطباق پذیری مسیر شغلی باشند ناچیز باشد. بنابراین هدف اصلی از این پژوهش مقایسه ابعاد انطباق پذیری مسیر شغلی بر حسب تحصیلات در بین افراد شاغل بود. جامعه آماری کلیه مردان شاغل دارای تحصیلات دیپلم به بالا و رنج سنی 25 تا 30 سال در شرکت پلی اکریل شهر اصفهان در سال 1391 بود. با توجه به جدول مورگان از جامعه یک نمونه 260 نفری به طور تصادفی از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و سپس در چهار سطح تحصیلی دیپلم (95 نفر)ف فوق دیپلم (102 نفر)، کارشناسی (55 نفر)، و کارشناسی ارشد (8 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای گرد آوری داده ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامخ انطباق پذیری مسیر شغلی یوسفی (1390) بود. داده های گرد آوری شده از طریق تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین دغدغه مسیر شغلی، کنجکاوی مسیر شغلی و کنترل مسیر شغلی بر حسب تحصیلات در سطح (0/05≥p) تفاوت مهنادار وجود ندارد و بین اعتماد میسر شغلی بر حسب تحصیلات در سطح (0/05≥p) تفاوت معنادار است. در نهایت با توجه به یافته بدست آمده از آزمون تعقیبی توکی، اعتماد مسیر شغلی افراد با سطح تحصیلات کارشناسی از اعتماد مسیر شغلی افراد با سطح تحصیلات کارشناسی ارشد کمتر است.

Keywords:

دغدغه مسیر شغلی , کنترل مسیر شغلی , کنجکاوی مسیر شغلی , اعتماد مسیر شغلی