اثربخشی تلفیق مداخله آموزش مستقیم با خودپرسشگری بر درک مطلب دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدائی دارای اختلال یادگیری خواندن

زمینه و هدف: اهمیت درک مطلب در مدرسه و حتی در طول زندگی را نمی توان نادیده گرفت. هر چه دانش آموزان به سطوح بالاتری می روند، انتظار دارند که محتوای بیشتری را بخوانند و درک کنند. هنگامی که نیاز به درک مطلب افزایش می یابد، فاصله موفقیت بین خوانندگان ماهر و غیرماهر به تدریج بیشتر می شود و نیاز به آموزش و یادگیری مهارت های درک مطلب بیشتر احساس می شود. هدف مطالعه حاضر اثربخشی ترکیب دو روش آموزش مستقیم و خودپرسشگری، بر مهارت های درک مطلب دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری بود. روش تحقیق: این مطالعه از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانش آموزان پسر پایه سوم ابتدائی مراجعه کننده به مراکز اختلال یادگیری استان همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰بود. از جامعه ی مذکور، با روش تصادفی ساده ۳۰ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۲ جلسه و هر هفته ۳ جلسه تحت مداخله ی آموزش مستقیم و مهارت های خودپرسشگری قرار گرفت. برای سنجش مهارت های درک مطلب، از خرده مقیاسهای درک متن و درک کلمه آزمون نارساخوانی نما (کرمی نوری و مرادی، ۱۳۸۴) استفاده شد. داده های بدست آمده توسط نرم افزار ۲۷ SPSS در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از روش های آمار توصیفی ( میانگین و انحراف معیار) و تحلیل کواریانس پردازش گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تاثیر مداخله ی ترکیب هر دو روش بر مهارت های درک مطلب دانش آموزان، معنی دار می باشد (α < ۰/۰۵). این مطالعه همچنین نشان داد که دانش آموزان به جای پرسش های استنباطی و ارزشیابی، تمایل بیشتری به استفاده از سوالات تحت اللفظی در هنگام سوال از خود دارند. نتیجه گیری: بنابر نتایج پژوهش پیشنهاد می شود از مداخله ی تلفیق آموزش مستقیم با خودپرسشگری به منظور افزایش مهارت های درک مطلب دانش آموزان با اختلال یادگیری خواندن استفاده گردد.

Keywords:

آموزش مستقیم , اختلال یادگیری خواندن , خودپرسشگری , درک مطلب.