اثربخشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر میزان استرس ، پرخاشگری و توجه اشتراکی در کودکان پسر دارای اختلال طیف اتیسم

اتیسم نوعی اختلال فراگیر است که بیشتر به عنوان اختلالی عصب شناختی در نظر گرفته می شود که در سال های اولیهکودکی بروز می کند ، اختلال اتیسم عبارت است از نابهنجاری در رشد یا اختلال در ارتباط و تعامل اجتماعی ومحدودیت چشمگیر فعالیت ها و علائق. بازی درمانی رویکردی ساختارمند است که فرایندهای یادگیری و ارتباط طبیعیکودکان را پایه ریزی میکند. بازی درمانی روشی است که با آن ، ابزارهای طبیعی بیان حالت کودک یعنی بازی ، بهعنوان روش درمانی او به کار گرفته می شود.پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی گروهی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر میزان استرس ،پرخاشگری و توجه اشتراکی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیقیک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است . در این مطالعه ۲۵ کودک پسر دارای اختلال طیفاتیسم از جامعه غیر تصادفی دسترس مراجعه کننده به مرکز توانبخشی (سال ۱۴۰۰) در شهر تهران آغاز شد . دادههای حاصل از این طرح با استفاده از نرم افزار آماری Spss-۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .ابتدا با استفاده از روشهای آماری توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار داده ها ، توصیف و سپس با استفاده از روش های آماری استنباطی(تحلیل کوواریانس) فرضیه ها مورد سنجش قرار گرفت.نتایج نشان داد که بین میزان پیش آزمون و پس آزمون بازیدرمانی گروهی مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر میزان استرس ، پرخاشگری و توجه اشتراکی در کودکان دارای اختلالطیف اتیسم تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

اتیسم , بازی درمانی شناختی رفتاری , استرس , پرخاشگری , توجه اشتراکی