غرض آفرینش انسان بر اساس اندیشه علامه طباطبایی در تفسیر المیزان

در این نوشتار سعی شده است آیاتی که به هدف آفرینش انسان اشاره دارد، ذکر شود و بر اساس نظر علامه طباطبایی (ره) در تفسیر شریف المیزان، وجوه جمع بین مفاهیم آیاتی که در نظر بدوی از آن ها اختلاف و مغایرت احساس می شود، آورده شود. این نوشتار به روش فیش برداری و با رویکرد توصیفی – تحلیلی گردآوری شده است. در میان تحقیقات انجام شده، مقاله ای که این غرض را بر اساس تفسیر المیزان گرد آورد و به ارتباط بین آیات به ظاهر متناقض و مشترک در تحت یک عنوان اصلی اشاره کند، یافت نشد.بنا بر تفسیر المیزان نه تنها اختلاف و تنافی بین این آیات وجود ندارد؛ بلکه غرض هایی که از آن ها استفاده می شوند، به صورت مکملی در کنار هم قرار می گیرند و با کشف ارتباط و نسبت آن ها مخاطب را به غرض های نهایی راهنمایی می کنند. علامه (ره) بر اساس آیات قرآن کریم، غرض اصلی آفرینش انسان را رحمت، هدایت، تطهیر الهی، عبودیت و معرفت الهی می دانند و برخی از آنان را مقدمه غرض برخی دیگر قرار می دهند و نهایت آن را ولایت الهی معرفی می کنند و آن ها را با آیه ای که غایت خلقت انسان را ورود به جهنم بیان کرده، مغایر ندانسته و آن را از مقوله غرض تبعی می دانند.

غرض آفرینش انسان بر اساس اندیشه علامه طباطبایی در تفسیر المیزان Keywords:

غرض , آفرینش , انسان , غرض آفرینش انسان , تفسیر المیزان