بهینه سازی کاربرد فروشویی زیستی در احیای خاک آلوده پالایشگاه نفت جنوب تهران

فروشویی زیستی روشی غیرتهاجمی، نسبتا مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست است که از طریق آن ترکیبات سمی، با کمک میکروارگانیسم ها و با کمک واکنش های آنزیمی تجزیه می شوند.‎ این پژوهش به منظور استفاده از فروشویی زیستی برای احیای خاک آلوده و مقاوم به تجزیه بیولوژیکی به فلز سنگین سرب و فنانترن اطراف پالایشگاه نفت جنوب تهران انجام شد. طراحی آزمایش با روش سطح پاسخ انجام شد. در روش فروشویی زیستی، سویه خالص شده (سودوموناس آئروژینوزا) از خاک پالایشگاه جداسازی شد. pH محیط (۳، ۵، ۷، ۹، ۱۱)، نسبت آلاینده به زیست توده (۷/۵۰، ۱۵، ۲۲/۵۰، ۳۰، ۳۷/۵۰ میلی گرم به گرم) و زمان ماند (۱، ۲، ۳، ۴، ۵ ساعت) به عنوان متغیرهای اصلی در نظر گرفته شد. pH مهمترین پارامتر تاثیرگذار بر روی حذف سرب و فنانترن از خاک بود. بیشترین درصد حذف سرب با میزان ۹۶/۷۹ درصد pH برابر ۸، میزان نسبت آلاینده به موجوده زنده برابر با W/W ۳۰ و زمان ۲ ساعت به دست آمد. در مورد فنانترن، بیشترین درصد حذف فنانترن (۹۷/۴ درصد) در pH برابر ۷، نسبت آلاینده به موجود زنده برابر با W/W ۲۲/۵ و زمان ۱ ساعت اندازه گیری شد. نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از باکتری در مقایسه با فرایند پاک سازی بدون باکتری (۴۲ درصد برای فنانترن و ۶۷ درصد برای سرب)، کارآمدی فرایند حذف را افزایش داد.

Keywords:

فروشویی زیستی , سرب , فنانترن , احیای خاک , سطح پاسخ