بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی با یادگیری خودتنظیمیدر بین دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان استهبان

هدف از این پژوهش بررسی رابطه کمال گرایی و عملکرد تحصیلی با یادگیری خودتنظیم در بین دانش آموزان مقطع متوسطه اولشهرستان استهبان است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد، این تحقیق بر حسب هدف کاربردی محسوب میشود. جامعه آماری در این پژوهش دانش آموزان مقطه متوسطه اول شهرستان استهبان است که با توجه به جدول مورگان حجمنمونه مورد بررسی ۱۱۸ نفر برآورد شده است که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده اند. در این پژوهش از سه پرسش نامهاستاندارد کمال گرایی و عملکرد تحصیلی و یادگیری خود تنظیم استفاده شده است. به منظور آزمون فرضیات در ابتدا با استفاده ازآزمون نرمال بودن (کولموگروف اسمیرنوف ) بررسی شده است و در ادامه آن برای بررسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخصهای آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی مانند همبستگی و تحلیل رگرسیون جهت بررسی وجود رابطه معنادار بین متغیرها وابعاد متغیرها استفاده شده است نتایج نشان داد بین خود تنظیمی کل با کمال گرایی رابطه معنادار و معکوسی وجود دارد یعنیبا افزایش خودتنظیمی کمال گرایی هم به همان مقدار کاهش می یابد و برعکس و بین راهبردهای یادگیری خود تنظیم و عملکردتحصیلی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد.

Keywords:

کمال گرایی , یادگیری خود تنظیم , عملکرد تحصیلی