اثرات لیراگلوتاید روی شاخص های بیوشیمیایی پلاسما و بافت بیضه با القاء دیابت و چاقی در موش

زمینه و هدف: چاقی و دیابت از شایع ترین اختلالات متابولیکی هستند و هردو اثرات منفی بر سیستم بدن از جمله دستگاه تولیدمثلی می گذارند، از طرفی درمان داروئی آن ها باعث اختلال در باروری می­شوند. از جمله داروهای کاندید برای درمان این بیماری ها لیراگلوتاید است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر داروی لیراگلوتاید روی بافت بیضه و فراسنجه­های خونی به ویژه پروتئین واکنشیC  (شاخص التهاب) انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه تجربی تعداد ۴۰ سر موش نر سوری به ۵ گروه با ۸ تکرار تقسیم شدند که شامل گروه­های شاهد، چاق، گروه چاق دریافت کننده لیراگلوتاید mg/kg۲/۱، گروه دیابتی و گروه دیابتی دریافت کننده لیراگلوتاید با دوز ۲/۱ میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن بودند. لیراگلوتاید به صورت روزانه و زیر جلدی تزریق گردید. پس از شش هفته مطالعه حیوانات بیهوش و نمونه سرم تهیه و مقاطع بافت بیضه تهیه شدند. مقاطع بافتی براساس روش­های رایج تهیه گردید. یافته ها: لیراگلوتاید قطر لوله­های اسپرم ساز را در گروه­های چاق و دیابتی افزایش داد (۰۱/۰>P). دیابت و چاقی ضخامت لایه اپیتلیوم لوله­های اسپرم ساز را کاهش دادند (۰۱/۰>P). پروتئین­ واکنشی C در گروه­های دیابتی و چاق که به آن ها لیراگلوتاید تزریق شد کاهش یافت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: لیراگلوتاید می تواند سبب بهبود سیستم تولید مثلی جنس نر (بافت بیضه) و کاهش التهابات مزمن در زمان چاقی و دیابت شود.

اثرات لیراگلوتاید روی شاخص های بیوشیمیایی پلاسما و بافت بیضه با القاء دیابت و چاقی در موش Keywords:

Diabetes , Liraglutide , Mice , Obesity , Testis , دیابت , لیراگلوتاید , موش , چاقی , بیضه