راهکنش های عملیات روانی ایالات متحده آمریکا در قبال برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران

عملیات روانی از شیوه های اعمال قدرت در عصر کنش های نوین بین المللی است که کاربست آن در برساخت موضوع ات متعدد بویژه برنامه هسته ای ایران، مسئله حیاتی در محیط شناسی راهبردی انقلاب اسلامی و روندهای ناامن ساز مرتبط با آن قلمداد می گردد . این پژوهش در صدد شناخت راهکنش های عملیات روانی در قبال برنامه هسته ای ج.ا.ا ، توسط نهادهای آمریکا محور بوده است. همچنی ن پژوهش از نظر هدف ، کاربردی و از نظر نوع تحقیق ، توصیفی - تحلیلی است که اطلاعات آن با تکیه بر جمع آوری اسنادی و کتابخانه ای و با استفاده از روش تحلیل محتوای کمی با تکنیک کیوسرت تدوین یافته است . سوال اصلی مقاله حاضر اینست که آمریکا از چه سازوکارهای و راهکنش های عملیات روانی در قبال برنامه هسته ایران استفاده کرده است؟ برای پاسخ به سوال فوق، فرضیه مقاله اینگونه تدوین یافته است که راهکنش های عملیات روانی آمریکا در مورد برنامه هسته ای ایران، سازوکارهای اعتبارسازی، متقاعدسازی، متهم سازی ( سوژه سازی ) از ج.ا.ایران و خنثی سازی ( بی اثرسازی ) بوده است . یافته های مقاله حکایت از آن دارد که نهادهای جنگ نرم ایالات متحده آمریکا با بهره گیری از راهکنش های متقاعدسازی و اعتبارسازی در دوران تصویب توافق های هسته ای و راهکنش های متهم سازی ( سوژه سازی ) و خنثی سازی ( بی اثرسازی ) در پسا مذاکرات نقش زیادی در تصاعد تهدیدات نرم و ساخت روندهای امنیتی در موضوع فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران داشته است .

Keywords:

بی اثرسازی , راهکنش های , عملیات روانی , سوژه سازی , نهادهای جنگ نرم