بهبود رشد و عملکرد فیزیولوژیک گیاه کلزا توسط تیامین تحت تنش زیست محیطی روی

تنش های زیست محیطی مانند تجمع فلزات سنگین در خاک، در نتیجه فعالیت های انسانی مانند زباله های صنعتی، کودهای شیمیایی و دفع فاضلاب به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. سطوح بالای فلزات سنگین در خاک منجر به مسمومیت و در نتیجه کاهش عملکرد و رشد گیاهان میشود. در پژوهش حاضر تاثیر تیامین خارجی در بهبود رشد و عملکرد فیزیولوژیک گیاه کلزا در مواجهه با تنش روی بررسی گردید. در بررسی حاضر، جوانه های ده روزه ی گیاه کلزا تحت تیمار های مختلف تیامین (۱۲۵ میلی گرم برلیتر)، سمیت عنصر روی (۲۰ میکرومولار کلرید روی)، تیامین به همراه سمیت عنصر روی در محیط کشت هوگلند ۲۵ درصد در شرایط کنترل شده از نظر دما، رطوبت و نور به مدت ۲۰ روز کشت داده شدند. نتایج نشان داد که وزن تر و خشک اندام هوایی گیاهان تحت تنش عنصر روی به ترتیب ۳۵ و ۳۶ درصد و وزن تر و خشک ریشه به ترتیب ۳۲ و ۵۰ درصد نسبت به گیاهان کنترل کاهش یافت. تیامین به ترتیب در افزایش وزن تر و خشک اندام هوایی به میزان ۲۶ و ۱۰ درصد و افزایش وزن تر ریشه به میزان ۱۰ درصد موثر بود. نسبت اندام هوایی به ریشه تغییر معنی داری نداشت. همچنین تیامین سبب افزایش میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کاروتنویید ها در حد ۳۲ و ۶۷ و ۵۲ درصد نسبت به تنش روی شد. میزان مالون دی آلدئید در اندام هوایی گیاهان تحت تنش روی حدود ۲۲ درصد و در ریشه ۱۱ درصد نسبت به ریشه گیاه کنترل افزایش یافت. میزان پراکسید هیدروژن در اندام هوایی و ریشه گیاه کلزا تحت تنش روی نسبت به کنترل به ترتیب ۳/۴ , ۱/۰۳ برابر افزایش یافت. تیمار تیامین موجب کاهش میزان مالون دی آلدهید و پراکسید هیدروژن در گیاه تحت تنش عنصر روی شد و سبب بهبود این خسارت گردید.

Keywords:

پارامترهای رشد , تنش زیست محیطی , تیامین , روی , کلزا