اثر آنتیاکسیدانی عصاره گیاه باریجه (Ferula gummosa Boiss) در پایدارسازی روغن آفتابگردا ن

اکسیداسیون روغن ها علاوه بر تغییر ویژگی های ارگانولپتیکی ماده غذایی، ارزش غذایی و عمر نگهداری روغنها را کاهشمیدهد و برای سلامتی مصرف کنندگان تاثیرات سوئی دارد . آنتی اکسیدان های سنتزی هم اثرات نامطلوبی همچون اثر جهش زاییو سرطان در بدن انسان دارند، لذا تهیه و تولید آنتی اکسیدان طبیعی به عنوان جانشین، ضروری میباشد. ابتدا عصاره گیری ازگیاه باریجه انجام و ترکیبات فنولیک و توکوفرولی موجود در عصاره تعیین گردید. سپس عصاره در دو غلظت ۴۰۰ppm و۸۰۰ppm به نمونه روغن آفتابگردان بدون آنتی اکسیدان اضافه شده و نمونه های فرموله شده با این آنتی اکسیدان طبیعیتحت شرایط دمایی ۲۵ درجه سانتیگراد طی ۶۰ روز ذخیرهسازی از نظر پایداری اکسایشی توسط پارامترهای عدد اسیدی،عدد پراکسید، شاخص پایداری اکسایشی، عدد کونژوگه و مقدار ترکیبات قطبی کل در دمای ذخیره سازی در زمان های ۰ ، ۱۵ ،۳۰ ، ۴۵ و ۶۰ روز با نمونه روغن حاوی ۱۰۰ppm آنتی اکسیدان سنتتیک TBHQ مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان دادغلظت ۸۰۰ppm عصاره گیاه باریجه در پایدارسازی روغن آفتابگردان طی مدت زمان نگهداری موثرتر از TBHQ و غلظت۴۰۰ppm عصاره گیاه باریجه عمل نموده اس ت که به دلیل مقادیر بالاتر ترکیبات فنولیک و توکوفرول های موجود درغلظت۸۰۰ppm عصاره نسبت به غلظت های کمتر عصاره می باشد.

Keywords:

عصاره گیاه باریجه , روغن آفتابگردان , پایداری اکسایشی , ترکیبات آنتی اکسیدان