بررسی آثار فضاهای سبز شهری بر دما و رطوبت نسبی محیط پیرامونی (مطالعه موردی: شهر گرگان)

در سال های اخیر، بیش از پیش به پوشش گیاهی شهری به دلیل جلوگیری از افزایش دما توجه شده است. کاهش دما و افزایش رطوبتنسبی به عنوان دو کارکرد مهم اکولوژیکی فضای سبز هستند که امروزه به دلیل تغییر اقلیم و گرمایش جهانی و همچنین مزیت اقتصادینشات گرفته از این دو، بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، سعی شده است تا آثار فضای سبز شهری بر اقلیم تابستانی نواحیپیرامونی فضاهای سبز مورد بررسی قرار گیرد. مشاهدات میدانی در ماه مرداد سال ۱۳۹۰ انجام شد و تغییرات دما و رطوبت نسبی در محیط پیرامونی ۱۵ محدوده فضای سبز شهر گرگان اندازه گیری و ثبت شد. نتایج حاصل از داده های ثبت شده در فواصل و جهات متفاوت ازفضاهای سبز، بیان گر کاهش تدریجی دما و افزایش رطوبت نسبی با کاهش فاصله از محدوده های منتخب بوده است. بر این اساس، میزانتاثیر فضاهای سبز بر دما و رطوبت نسبی، تا فاصله ۶۰ متر  معنیدار به دست آمد (۰۵/۰≤p). همچنین ، جهت جغرافیایی شمالی دارایکمترین میزان دما و بیشترین رطوبت نسبی و جهت جغرافیایی جنوبی دارای بیشترین میزان دما و کمترین رطوبت نسبی بوده است. میزان۲R تعدیل یافته به دست آمده از مدل خطی بین دما و رطوبت نسبی با روابط متقابل بین سه متغیر (جهت، فاصله و فضاهای سب ز) نیز به  ترتیب برابر با ۹۷۵/۰ و ۹۲۷۴/۰ بوده است. نتایج به دست آمده نشان دادند که فضاهای سبز می توانند اثر قابل توجهی بر دما و رطوب ت نسبی محیط پیرامونی و همچنین اقلیم شهری داشته باشند. بنابراین، می توان فضاهای سبز را در محیط شهری به عنوان جزیره خنکی  معرفی نمود. نتایج حاصل علاوه بر بیان آثار فضای سبز به شکل کمی، بر افزایش سطح پوشش گیاهی در محیط شهری خواهد تاکیدمی کنند

Keywords:

فضاهای سبز شهری , دما و رطوبت نسبی , اقلیم شهری , جزیره خنکی