شناسایی، کمی سازی و پیش بینی الگوهای سیمای سرزمین در مکان و زمان

در بوم شناسی سیمای سرزمین، رویکردهای شناسایی و کمی سازی الگوهای سیمای سرزمین برای نمایش گسسته سیمای سرزمین به خوبی توسعه داده شده اند. گسسته سازی اغلب به عنوان کلی سازی و ساده سازی دیده شده است. با این وجود، الگوهای سیمای سرزمین به وسیله فرایندهای پویا و پیچیده-ای شکل گرفته اند که در مقیاس های مکانی و زمانی مختلفی عمل می کنند. بنابراین، هنگامی که سیماهای سرزمین به عنوان شیب های تدریجی دیده می شوند و یا به هنگام کمی سازی مکانی سطوح تدریجی حاصل از شبیه سازی سیماهای سرزمین، معیارهای سیمای سرزمین استانداردی که بتواند الگوهای گسسته سیمای سرزمین یا ویژگی های فردی لکه ها را کمی سازی کند، وجود ندارد. از اینرو، این مطالعه با هدف شناخت و درک رویکردهای به کار رفته در بوم شناسی سیمای سرزمین به منظور توصیف ناهمگنی مکانی اکوسیستم ها، به بررسی و تحزیه و تحلیل رویکردهای مختلفی از قبیل معیارهای سیمای سرزمین، معیارهای سنجش سطح، تجزیه و تحلیل طیفی و موجی، معیارهای حاصل از زمین آمار و زنجیره های خودکار مارکوف در کمی سازی تغییرات مکانی– زمانی الگوها می پردازد. وجود رویکردها و روش های مختلف در شناسایی، کمی سازی و پیش بینی الگوهای سیمای سرزمین بیانگر اینست که الگوهای سیمای سرزمین را نمی توان تنها یا یک معیار یا شاخص خاص ارزیابی یا کمی سازی کرد. بنابراین، روش های کمی سازی را باید با توجه به هدف بررسی الگوهای سیمای سرزمین و فرایندهای بوم شناختی مورد نظر انتخاب کرد.