بررسی رهیافت های مدیریت اثرات بازدیدکنندگان در مناطق تحت حفاظت

مدیریت صحیح و مناسب مناطق تفرجی نیازمند استفاده از ابزارهای مدیریت بازدیدکنندگان است. پژوهش های اولیه برای مدیریت بازدیدکنندگان در مناطق تفرجی منجر به ایجاد ظرفیت برد گردید. با این حال، ناکامی در دست یابی به ظرفیت برد منجر به توسعه رهیافت های مدیریتی شد. این مقاله سعی دارد به معرفی رهیافت های مدیریت اثرات بازدیدکنندگان شامل محدودیت تغییرات قابل قبول (LAC)، تجربه بازدیدکننده و حفاظت از منابع (VERP) و مدیریت اثرات بازدیدکنندگان (VIM) بپردازد. چارچوب های ذکر شده به طور عمده فنون بسیار سیستماتیک، پیچیده و ماهرانه ای را برای مدیریت منابع و شرایط اجتماعی در محیط های تفرجی و گردشگری ارائه می کنند. در این چارچوب ها ظرفیت برد از نوع سوال "چقدر استفاده و چقدر اثرات بیش از حد است؟" به صورت "چقدر استفاده و یا اثرات قابل قبول است یا باید مجاز باشد؟" دوباره تعریف می شود. بررسی این رهیافت ها نشان داد که از نظر مفهومی، رهیافت های LAC، VERP و VIM تفاوت چندانی با هم ندارند. هر یک از این روش ها سعی در مدیریت مناسب و درخور منابع تفرجی دارند. همه این رهیافت ها رسیدگی به مسائل ظرفیت برد، استفاده مناسب بازدیدکنندگان و اثرات بیوفیزیکی ناشی از استفاده تفرجی را پیشنهاد می نمایند. با این حال، هر یک از چارچوب ها مراحل و روش های کلی خود را دارد و تمام آن ها شرایط محیط زیستی و اجتماعی را با هم مورد بررسی قرار داده و نیز دستورالعملی برای مدیریت آینده تدوین می کنند. بنابراین، مدیران مناطق تفرجی با استفاده از این رهیافت ها می توانند امکان استفاده پایدار از مناطق تفرجی را در دراز مدت فرآهم نمایند.

Keywords:

منابع تفرجی , حفاظت , برنامه های مدیریتی , LACو VERPو VIM