میزان تاثیرات طرح شهاب در شناسایی دانش آموزان با استعداد و نخبه

طرح شهاب یا همان طرح (( شناسایی و هدایت استعدادهای برتر)) طرحی است که در بهمن ماه ۸۶ در راستای تحول بنیادین آموزش و پروش به تصویب هیئت امنای بنیاد ملی نخبگان رسید . پس از تصویب این طرح اولین مرحله آن به صورت آزمایشی در سال تحصیلی ۹۱ – ۹۲ و در هفت استان برای %۷ دانش آموزان در پایه های چهارم و پنجم ابتدایی، دوم سوم راهنمایی و اول، دوم و سوممتوسطه اجرا گردید. پیش از تاسیس بنیاد ملی نخبگان، دانش آموز دارای استعداد برتر، تنها به فرد موفق در رقابتهای تحصیلی گفتهمیشد که بتواند به مراکز خاص مانند مدارس تیزهوشان راه یابد که این نوع نگرش، منجر به ایجاد محدودیت برای عموم دانش آموزان میشد. مطابق با سیاستهای نوین اتخاذشده در بنیاد ملی نخبگان، دانش آموز دارای استعداد برتر، صرفا فرد درس خوان و باهوشنیست، بلکه دانش آموزی است که توانایی برجستهای در حوزه های مختلف استعدادی از خود بروز دهد و از خلاقیت و پشتکار نیز بهرهمند باشد. یکی از اهداف اصلی اجرای طرح شهاب در مدارس، شناسایی حوزه های استعدادی دانش آموزان و هدایت آن ها به نحویاست که همه آن ها بتوانند در یک فرصت برابر و بدون قائل شدن امتیازات خاص مادی و تحصیلی به استعدادها و توانایی های خودتوجه کنند و آن ها را رشد و پرورش دهند. دانش آموزان با استعداد و تیزهوش، نخبگان آینده ساز کشور هستند. شناسایی و هدایت این دانش آموزان یکی از رسالت های مهم نظام آموزشی است. در ایران طرح شهاب جهت شناسایی و هدایت این دانش آموزان اجراشده است، در این طرح معلم نقش محوری را دارد و شناسایی دانش آموزان صرفا برعهده معلمان است. مطالعات تطبیقی نشان می دهدوجود یک منبع جهت شناسایی و هدایت کافی نیست و والدین می توانند نقش بسزایی در امر شناسایی و هدایت دانش آموزان با استعداد داشته باشند.

Keywords:

استعدادبرتر , معلمان , طرح شهاب , دانش آموزان نخبه , مدارس