مقایسه آزمایشگاهی تاثیر استفاده از نانوسیلیس و ژئوگرید بر رفتار خستگی مخلوط آسفالتی گرم

تمرکز روی اقداماتی با هدف تقویت و بهبود لایه آسفالتی به منظور افزایش عمر روسازی، اهمیت بسزایی دارد. از جمله روش های افزایش عمر روسازی بتن آسفالتی در برابر خرابی های سازه ای که در این تحقیق به آنها پرداخته شده است شامل رویکرد اصلاح مخلوط آسفالتی (با استفاده از نانو سیلیس) و همچنین رویکرد تسلیح آسفالت (با استفاده از ژئوگرید) می شود. در این پژوهش بر اساس نتایج حاصل از آزمایش های صورت گرفته، به بررسی میزان افزایش عمر خستگی این دو رویکرد و مقایسه آنها با عمر خستگی نمونه های شاهد پرداخته شده است. به منظور تعیین عمر خستگی مخلوط های آسفالتی از آزمایش خستگی تیرچه خمشی در شرایط کرنش ثابت (در ۳ سطح ۵۰۰، ۷۰۰ و ۹۰۰ میکروکرنش) بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهند که عمر خستگی برای هر دو نمونه مخلوط های آسفالتی اصلاح شده با نانو سیلیس و تسلیح شده با ژئوگرید افزایش می یابد؛ برای مثال، در سطح کرنش ۵۰۰ میکروکرنش، ۵ درصد نانو سیلیس حدود۱۹۳.۹ درصد (معادل ۲.۹۴ برابر) و یک لایه ژئوگرید حدود ۲۱۲.۴ درصد (معادل ۳.۱۲ برابر) عمر خستگی را نسبت به نمونه های شاهد افزایش می دهند. همچنین مخلوط های آسفالتی تسلیح شده با ژئوگرید در سطح کرنش های مذکور، به ترتیب حدود ۶.۵ درصد (معادل ۱.۰۶ برابر)، ۶۱ درصد (معادل ۱.۶۱ برابر) و ۱.۸ درصد (معادل ۱.۰۲ برابر) افزایش عمر خستگی مخلوط نسبت به نمونه های اصلاح شده با نانو سیلیس گردیدند.

Keywords:

geogrid , Nano-silica , Fatigue behavior , Hot Mix Asphalt