مطالعه خواص زیستی شیشه زیست فعال ۶۸S پایدار شده در دماهای °C ۶۰۰-۸۰۰ به منظور ارتقای زیست سازگاری آن در کاربردهای درمانی مهندسی بافت استخوان

در این پژوهش شیشه زیست فعال ۶۸S آلایش یافته با استرانسیم، در دماهای پایدارسازی ۶۰۰ تا ۸۰۰ درجه سانتی گراد به روش سل- ژل سنتز شد و تاثیر دمای پایدارسازی بر خواص زیست فعالی برون‎تنی آن، قبل و پس از ۱۴ روز غوطه وری در محلول شبیه سازی شده بدن توسط آزمون های زیستی بررسی شد. طبق نتایج حاصل از آزمون های حرارتی، کاهش وزن نمونه تا دمای ۶۲۰ درجه سانتی گراد به دلیل خروج نیترات از ساختار شیشه زیست فعال و ثبات کاهش وزن آن در دمای ۷۰۰ درجه سانتی گراد مشاهده گردید. همچنین نتایج آزمون های طیف سنجی پراش پرتو ایکس، طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ و تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی، حاکی از تشکیل لایه هیدروکسی آپاتیت در روز سوم و پنجم غوطه وری و افزایش ارتفاع آن ها تا روز ۱۴ غوطه وری به ترتیب در نمونه ۶۸S۷C و ۶۸S۸C بود. ضمن این که با توجه به نتایج آزمون طیف سنجی پلاسمای جفت شده القایی، نرخ بالاتر تشکیل لایه هیدروکسی آپاتیت بر روی سطح نمونه ۶۸S۷C نسبت به نمونه ۶۸S۸C تایید گردید. علاوه بر این طبق نتایج آزمون های سمیت سلولی و فعالیت فسفات قلیایی، رشد و تکثیر سلولی سلول های استخوان ساز MC۳T۳-E۱ در نمونه ۶۸S۷C نسبت به نمونه ۶۸S۸C به ترتیب ۱۳ و ۷ درصد بهبود یافت. بنابراین با توجه به نتایج آزمون های مذکور، نمونه ۶۸S۷C به دلیل پایدارسازی در دمای بهینه ۷۰۰ درجه سانتی گراد، داشتن نرخ بالاتر تشکیل لایه هیدروکسی آپاتیت، بهبود رشد و تکثیر سلولی سلول های استخوان ساز MC۳T۳-E۱ و به تبع آن ارتقا زیست سازگاری آن، به عنوان یک گزینه قابل اعتماد به منظور کاربردهای درمانی مهندسی بافت استخوان انتخاب و معرفی گردید.

مطالعه خواص زیستی شیشه زیست فعال ۶۸S پایدار شده در دماهای °C ۶۰۰-۸۰۰ به منظور ارتقای زیست سازگاری آن در کاربردهای درمانی مهندسی بافت استخوان Keywords:

شیشه زیست فعال ۶۸S , استرانسیم , پایدارسازی , زیست سازگاری , مهندسی بافت