ارائه مدل توانایی نوآوری اعضای هیات علمی بر اساس مرزگستری دانشگاهی با میانجیگری بازآفرینی شغلی

هدف: هدف از انجام پژوهش ارائه مدل توانایی نوآوری اعضای هیات علمی بر اساس مرزگستری دانشگاهی با میانجیگری بازآفرینی شغلی بود. روش: روش پژوهش آمیخته- اکتشافی متوالی (کیفی- کمی) بود. جامعه پژوهش اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شهر تهران به تعداد ۲۱۸۹ نفر در سال ۱۴۰۲ بود که با فرمول کوکران حجم نمونه به تعداد ۳۲۷ نفر تعیین و با استفاده از روش تصادفی طبقه ای نمونه گیری انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مرزگستری دانشگاهی، پرسشنامه توانایی نوآوری و پرسشنامه بازآفرینی شغلی گردآوری شد. تحلیل داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و تکنیک مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، مرزگستری به میزان ۳۴۴/۰ و بازآفرینی شغلی به میزان ۳۸۸/۰ بر توانایی نوآوری تاثیر مثبت و معنادار دارد، مرزگستری به میزان ۴۲۵/۰ بر بازآفرینی شغلی تاثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین اثر غیرمستقیم مرزگستری بر توانایی نوآوری به واسطه بازآفرینی شغلی ۱۶۵/۰ است. نتیجه گیری: نتیجه نهایی پژوهش عبارت است از این که به منظور بهبود توانایی نوآوری اعضای هیات علمی باید توسعه مرزگستری دانشگاهی مورد توجه مدیران دانشگاهی و بازآفرینی شغلی مورد توجه اعضای هیات علمی قرار گیرد.

Keywords:

بازآفرینی شغلی , توانایی نوآوری , مرزگستری , مرزگستری دانشگاهی