عوامل بازدارنده در پذیرش فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی در بین مدیران سازمان های رسانه ای

در عصر جهانی شدن که با تحولات پرشتاب عصر جدید و ورود و نفوذ فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی رو به رو هستیم، مدیران سازمان های رسانه ای برای بقا و پیشتاز بودن درفضای به شدت رقابتی موجود، ناگزیر به استفاده از فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطاتی هستند. اگرچه این فناوری ها، تحولی جدی دربازار سازمان های رسانه ای ایجاد کرده اند، اما همچون پذیرش هر امر جدیدی با دشواری ها و پیچیدگی هایی هم همراه است هدف این مقاله، شناسایی عوامل بازدارنده در پذیرش فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی در بین مدیران سازمان های رسانه ای است. این پژوهش از نظر نوع تحقیق یک پژوهش کیفی محسوب می شود. نتایج با روش دلفی و از طریق مصاحبه عمیق با ۲۳ نفر از مدیران سازمان های رسانه ای با استراتژی اکتشافی احصا شده و از نظر هدف، یک تحقیق کاربردی است. در نتیجه، علاوه بر عوامل فردی، تفاوت های جمعیت شناختی از جمله سن، جنسیت، تجربه و قابلیت های ذهنی افراد در کنار عوامل سازمانی و زمینه های فرهنگی، در پذیرش یا عدم پذیرش و استفاده از فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی، تاثیرگذارند.از جمله عوامل فردی، نگرش و هنجار ذهنی مدیران سازمان های رسانه ای در پذیرش یک نوآوری در کنار تصویر ذهنی ای که مدیران از رویت پذیری نتایج به دست می آورند، از اهمیت زیادی برخوردار است. اضطراب رایانه ای، برداشت ذهنی از افزایش هزینه های مالی، به خطر افتادن امنیت و نبود پشتیبانی فنی لازم نیز از عوامل بازدارنده در استفاده از فناوری های جدید اطلاعاتی و ارتباطی هستند.

Keywords:

فناوری های جدید اطلاعاتی , سازمان های رسانه ای , فناوری های ارتباطی