ماهیت فقهی خلع در بیماری از منظر فقه امامیه و حنبلی

خلع ازجمله مباحث مهمی است که فقهای مذاهب اسلامی، علاوه بر سایر موضوعات مرتبط با زوجین و احکام مربوط به نکاح و طلاق، آن را مطرح کرده اند و نظرات خود را درباره آن ارائه نموده اند. خلع زمانی رخ می دهد که زن به دلیل بیزاری از شوهر و برای رهایی از قید ازدواج با پرداخت مالی از او جدا می شود. یکی از مسائلی که در خلع مطرح است، بحث بیماری زوجین یا یکی از آن دو است. همه فقهای امامیه و حنبلی بر این نظرند که خلع در وضعیت سلامتی زوجین صحیح است، اما این سوال مطرح می شود که آیا ایشان قائل به صحت وقوع خلع در وضعیت بیماری زوجین یا یکی از آن دو نیز هستند یا خیر؟ در این پژوهش سعی شده است پس از بیان مفاهیم کلی، با رویکرد تطبیقی و روش توصیفی_تحلیلی و استناد به منابع کتابخانه ای، به این سوال پاسخ داده شود. یافته های پژوهش حاکی از آن است که فقهای امامیه و حنبلی قائل به صحت وقوع خلع در بیماری هستند و برای آن دو حالت متصورند: حالت اول، بیماری زوجه و حالت دوم، بیماری زوج. اما ایشان این مهم، یعنی صحت وقوع خلع در بیماری، را با تمرکز بر موضوع فدیه، به عنوان یکی از ارکان خلع، مطرح کرده اند و شرایط و میزان پرداخت و اخذ آن را در وضعیت بیماری زوجین یا یکی از آن دو بررسی کرده اند.

Keywords:

کلیدواژه ها: خلع , بیماری , زوجین , فدیه , فقه امامیه , فقه حنبلی