مدل علی یادگیری خودگردان مبتنی بر خلاقیت شناختی با توجه به نقش میانجی هوش موفق در دانش آموزان

هدف از انجام این پژوهش مدل یابی یادگیری خودگردان مبتنی بر خلاقیت شناختی با توجه به نقش میانجی هوش موفق در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی استان کرمان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی استان کرمان، در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۱۷۰۰۶۶ نفر بود. که ۳۱۰ نفر بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای، از ۴ شهرستان (راور، بافت، بم، رفسنجان) به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد خلاقیت شناختی (CT) عابدی (۱۳۷۲)، هوش موفق (SIQ) استرنبرگ و گریگورنکو (۲۰۰۲) و یادگیری خودگردان (SLQ) نقوی (۱۴۰۱) استفاده شد. سپس نمره گذاری با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS-۲۳ انجام شد. نتایج نشان داد که بین هوش موفق و یادگیری خودگردان رابطه معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P). همچنین نتایج نشان داد مسیرهای غیرمستقیم یادگیری خودگردان مبتنی بر خلاقیت شناختی با نقش میانجی هوش موفق دانش آموزان معنادار بود. بر اساس یافته ها، مدل نهایی از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰۱/۰>P). یافته های این پژوهش می توانند بر طراحی برنامه های درسی تاثیر گذاشته و موجب هدایت دانش آموزان در مسیرخلاقیت شناختی موثر و استفاده از هوش موفق برای حل مسائل، توسط معلمان و طراحان می شود.

مدل علی یادگیری خودگردان مبتنی بر خلاقیت شناختی با توجه به نقش میانجی هوش موفق در دانش آموزان Keywords:

هوش موفق , خلاقیت شناختی , یادگیری خودگردان