بررسی نقش اقامت گاه های گردشگری بوم گردی در توسعه اکوتوریسم ورزشی و ارائه الگو

توسعه کمی و کیفی اماکن گردشگری بومگردی به عنوان رویکردی جدید در رونق اکوتوریسم مورد توجه فعالان بخش صنعت گردشگری قرار گرفته است. لذا هدف ازاین پژوهش بررسی نقش مقاصد گردشگری بومگردی استان گلستان در توسعه اکوتوریسم ورزشی و ارائه الگو می باشد. این پژوهش از نوع آمیخته بود که در بخش کیفی تعداد ۲۰ نفر از خبرگان به روش نمونه گیری گلوله برفی در مصاحبات نیمه ساختار یافته حضور داشتند در بخش کمی پژوهش تعداد ۱۸۰ نفر گردشگر ورزشی فعال، مالکان مقاصد بومگردی و ساکنان جوامع محلی به روش نمونه گیری خوشه ای مشارکت داشتند.ابزار پژوهش پرسشنامه بدست آمده از فاز کیفی پژوهش مشتمل بر هشت متغیر سیاست های حمایتی ، تسهیل صدور مجوز، تغییر کاربری زمین های مستعد بومگردی، امنیت شغلی و برای گردشگران شامل کیفیت خدمات، دسترسی پذیری، ایمنی و طراحی سنتی و بکر بودن مقاصد بومگردی بود. پس از اطمینان از پایایی درونی پرسشنامه به روش آلفای کرونباخ (۷۸/۰≤α)، از نرم افزار لیزرل جهت ترسیم الگوی پژوهش و تحلیل داده ها استفاده گردید. تحلیل مسیر الگوی پژوهش موید آن بود که تسهیل در صدور مجوز و ایچاد امنیت شغلی از طریق بسترسازی صدور بیمه، کیفیت خدمات و طراحی سنتی اقامتگاه ها، از بالاترین ضریب مسیر برخوردار بودند.از اینرو تشکیل یک کمیته مشترک بین سازمان منابع طبیعی و محیط زیست با سازمان گردشگری و میراث فرهنگی در خصوص حذف بروکراسی اداری و تسریع در بازرسی از مقاصد گردشگری بومگردی، راه کار اساسی در به حداقل رساندن مشکلات موجود و توسعه این بخش از صنعت گردشگری می باشد.

Keywords:

کیفیت خدمات , اکوتوریسم , ایمنی , دسترسی پذیری