مسئله زمان بندی جرثقیل های اسکله با در نظر گرفتن فاصله ایمنی بین آن ها در پایانه کانتینری: مطالعه موردی بندر شهید رجایی

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 14

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MMICONF16_002

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1403

Abstract:

برنامه ریزی جرثقیل اسکله یکی از مهم ترین عملیات ها در پایانه های کانتینری دریایی است، به این دلیل که ارتباط نزدیکی با زمان پهلوگیری کشتی دارد. اثربخشی این عملیات می تواند به طور مستقیم بر عملکرد کلی و مزیت های رقابتی ترمینال کانتینری تاثیر بگذارد. پروژه حاضر به مسئله زمان بندی جرثقیل اسکله (QCSP) می پردازد. زمان بندی جرثقیل اسکله تنها یکی از چندین مشکل برنامه ریزی عملیاتی است که در پایانه های کانتینری یافت می شود. هدف QCSP تعیین توالی کار برای هر جرثقیل اسکله به منظور ایجاد برنامه بهینه جرثقیل برای تخلیه همه کانتینرها از کشتی است تا فاصله زمانی بین اولین و آخرین کار که همان طولانی ترین زمان تکمیل (makespan) است به حداقل برسد. لازم به ذکر است که بندر شهید رجایی را به عنوان مطالعه موردی این پروژه مد نظر قرار داده ایم. در ابتدا یک مقدمه در رابطه با مسئله مورد نظر ارائه می دهیم، سپس یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح با هدف به حداقل رساندن زمان انجام آخرین کار که زمان بندی جرثقیل اسکله (QC) را در نظر می گیرد، فرمول بندی می شود. علاوه بر این، مدل پیشنهادی موضوعات مهم مرتبط عملی مانند اختصاص کارها به جرثقیل ها، روابط تقدم بین کارها ، فواصل ایمنی، زمان سفر و عدم عبور جرثقیل ها را نیز پوشش می دهد. حل این مسئله تا حد بهینه می تواند به کوتاه تر کردن زمانی که کشتی ها در بندر می گذرانند و استفاده موثر از QCهای موجود، که از گران ترین تجهیزات موجود در پایانه های کانتینری هستند، کمک کند. در آخر مسئله زمان بندی مورد نظر با داده های جمع آوری شده از بندر شهید رجایی حل شد. لازم به ذکر است که مسئله زمان بندی جرثقیل اسکله با محدودیت های غیر متقاطع یک مسئله NP-hard است.

Keywords:

زمان بندی جرثقیل اسکله , پایانه های کانتینری , الگوریتم ژنتیک , مدل برنامه ریزی عدد صحیح

Authors

ویدا نصیب پورمرتاض

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه هرمزگان