از آنجا که
نقاشی قهوه خانه هنری عامیانه است و ارتباط عمیقی با طیف گسترده ای از مردم عادی جامعه دارد، شاید بتوان به راحتی آداب و سنن و رسوم زندگی مردم را در این سبک نقاشی یافت. نویسنده در این پژوهش با تکیه بر آثاری از
نقاشی قهوه خانه که بازگوی
زندگی روزمره مردم است و با توجه به این که این سبک نقاشی مربوط به اواخر صفوی و
عصر قاجار و تقریبا اوایل پهلوی است، به کندوکاو در روزمرگی و جامعه شناسی
عصر قاجار می پردازد. پژوهشگر به شیوه توصیفی - تحلیل و با انتخاب موردی چند اثر برجسته، با الهام از این آثار و با اشاره به مستندات تاریخی از زندگی در
عصر قاجار و اوایل پهلوی (فاصله یک صد ساله گذشته «عصر قدیم») و ارتباط این نقاشی با مردم و فرهنگ توده، مطالعات خود را بیشتر به نحوه زندگی در عصر یاد شده ارتباط داده و در نهایت نتایج حاصله به رشته تحریر درآمده است که بر مبنای آثار، چنین به نظر می رسد: غالب مردم در این دوره با وجود کمبود امکانات و مشکلات سیاسی و اقتصادی زندگی آرام و شادی را تجربه می کنند و این شاید ریشه در اعتقادات و آئین و رسوم ایران قدیم است که این گونه افراد جامعه را به یکدیگر نزدیک می کند. به علاوه شلوغی فضاهای اجتماعی به خصوص فضای داخل خانه به واسطه انسان هاست نه وسائل و تجملات. در نقاشی ها هر دو گروه زنان و مردان شاد و راضی به نظر می رسند و از موقعیتی که در آن قرار دارند راضی هستند؛ گویی وظایفشان را به خوبی می دانند و با اعتقادت عمیق مذهبی و عشقی که به خانواده و همسر خود دارند از زندگی خود لذت می برند.