الهام بخشی معماران از اندیشه های ادبی و تاثیر آن بر معماری

ادبیات در دوره های گوناگون معماری فرم و فضایی متناسب با چهارچوب و قوانین زیبایی شناختی آن زمان دارد. اشعار و نوشته ها می توانند بر معمار تاثیر گذارند و دستمایه طرح های معماری شوند، این مبدا می تواند سطحی یا مستقیم باشدمثلا طراحی فضایی که در نوشته به آن اشاره شده و یا غیر مستقیم و پویا باشد، هنگامی که جوهره مطالب بر طرح معماری اثر گذارد. الهام بخشی مرکب لحظه ای رخ می دهد که معمار تحت تاثیر متنی ادبی خود شروع به نوشتن کند ویا بسراید و طراحی پس از آن صورت بگیرد. ادبیات ایران بخصوص شعر فارسی علاوه بر ویژگی روایی بودنش همواره وسیله ای برای ابراز مفاهیم مختلف از جمله مفاهیم ادبی ،عرفانی، مدحی، ستایش و توصیف بوده است و همین طور در معماری بناهای ایرانی کوچکترین اجزا تشکیل دهنده یک ساختمان دارای مفاهیم و معانی خاص و مختلفی است که ارتباط خود را با جامعه و روزگار پیوند می دهد. قرارگیری شعر به عنوان کتیبه متناسب با فضا و مکان به خوبی و با زبانی ساده و روان مفهوم و فکرهای هنرمندان و معماران را به بیننده ها منتقل می کند. پژوهش به شیوه ی کتابخانه ای و توصیفی-تحلیلی است.

Keywords:

ادبیات , سبک معماری , اندیشه ادبی , هنر معماری , معمار