تبیین عوامل اجتماعی موثر بر احساس اثربخشی سیاسی بر اساس مدل کمپبل و بندورا (مورد مطالعه: شهروندان بالغ تهرانی)

مقاله حاضر به تبیین عوامل اجتماعی موثر بر احساس اثربخشی سیاسی پرداخته است. برای انجام این مطالعه از مدل های کمپبل و بندورا استفاده گردیده و بر متغیرهای اعتماد اجتماعی، آنومی سیاسی، بی قدرتی سیاسی، جامعه پذیری سیاسی و متغیرهای زمینه ای نظیر تحصیلات، طبقه اجتماعی، وضعیت اقتصادی تحت عنوان عوامل اثرگذار بر احساس اثربخشی سیاسی تکیه شده است. جامعه آماری مورد مطالعه را شهروندان بالغ تهرانی تشکیل می دهد. برای تعیین حجم نمونه از روش کوکران استفاده شده است و در نهایت، 504 نفر بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده گردیده است. ابزار اصلی جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با تایید اساتید و پایایی نیز از طریق آزمون کرونباخ (846/0α = ) تعیین گردیده است. برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری و رویکرد حداقل مربعات جزئی با نرم افزارهای SPSS 27 و Smart PLS 3 استفاده شده است. یافته های به دست آمده از این مطالعه نشان داد که تمامی متغیرهای مورد مطالعه ارتباط معناداری با اثربخشی سیاسی شهروندان بالغ تهرانی داشتند. از سوی دیگر، نتایج ضرایب استاندارد نشان داد که متغیرهای آنومی سیاسی، بی قدرتی سیاسی و متغیرهای زمینه ای به صورت منفی و متغیرهای اعتماد اجتماعی و جامعه پذیری سیاسی به صورت مثبت بر اثربخشی سیاسی تاثیر می گذارند. مقاله حاضر به تبیین عوامل اجتماعی موثر بر احساس اثربخشی سیاسی پرداخته است. برای انجام این مطالعه از مدل های کمپبل و بندورا استفاده گردیده و بر متغیرهای اعتماد اجتماعی، آنومی سیاسی، بی قدرتی سیاسی، جامعه پذیری سیاسی و متغیرهای زمینه ای نظیر تحصیلات، طبقه اجتماعی، وضعیت اقتصادی تحت عنوان عوامل اثرگذار بر احساس اثربخشی سیاسی تکیه شده است. جامعه آماری مورد مطالعه را شهروندان بالغ تهرانی تشکیل می دهد. برای تعیین حجم نمونه از روش کوکران استفاده شده است و در نهایت، 504 نفر بعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای استفاده گردیده است. ابزار اصلی جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با تایید اساتید و پایایی نیز از طریق آزمون کرونباخ (846/0α = ) تعیین گردیده است. برای تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری و رویکرد حداقل مربعات جزئی با نرم افزارهای SPSS 27 و Smart PLS 3 استفاده شده است. یافته های به دست آمده از این مطالعه نشان داد که تمامی متغیرهای مورد مطالعه ارتباط معناداری با اثربخشی سیاسی شهروندان بالغ تهرانی داشتند. از سوی دیگر، نتایج ضرایب استاندارد نشان داد که متغیرهای آنومی سیاسی، بی قدرتی سیاسی و متغیرهای زمینه ای به صورت منفی و متغیرهای اعتماد اجتماعی و جامعه پذیری سیاسی به صورت مثبت بر اثربخشی سیاسی تاثیر می گذارند.

تبیین عوامل اجتماعی موثر بر احساس اثربخشی سیاسی بر اساس مدل کمپبل و بندورا (مورد مطالعه: شهروندان بالغ تهرانی) Keywords:

آنومی سیاسی , احساس اثربخشی , احساس بی قدرتی سیاسی , شهروندان بالغ تهران , مشارکت سیاسی