تبیین زن آزاری با تاکید بر نقش میانجی گری نگرش به حقوق و تکالیف زوجین در مدل حداقل مربعات جزئی

اهداف: بررسی عوامل موثر بر زن آزاری با تاکید بر نقش میانجی گری نگرش زوجین به حقوق و تکالیف زوجین در بین زنان و شوهران در آذرشهر تبریز بود. روش مطالعه: پیمایشی، توصیفی و تبیینی و جامعه آماری شامل کلیه زنان و شوهران در خانوارها و نیز مرکز اورژانس اجتماعی آذرشهر بود. حجم نمونه شامل ۵۰ نفر زن یا شوهر بود که با روش نمونه گیری طبقه ای، چندمرحله ای، خوشه ای و تصادفی سیستماتیک از میان اعضای جامعه آماری انتخاب شد. روش جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه محقق ساخته و نیز پرسش نامه استاندارد همسرآزاری بود. با توجه به کم بودن حجم نمونه برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت جنسیت، میزان تحصیلات، درآمد، میزان زن آزاری، نگرش ها، تجربه کودکی خشونت خانگی، دلایل زن آزاری بین پاسخ گویان خانوارها و اورژانس اجتماعی معنادار نبود؛ لیکن سن و تعداد فرزند در پاسخ گویان اورژانس به طور معنادار بالاتر بود. مدل تبیینی نشان داد نگرش های نادرست ۲۹ درصد و تجربه کودکی خشونت خانگی ۲۳ درصد بر زن آزاری تاثیر مستقیم دارد. تجربه کودکی خشونت خانگی با میانجی گری نگرش های نادرست، ۲۲ درصد بر زن آزاری تاثیر مستقیم دارد. تحصیلات همسر ۲۹ درصد بر زن آزاری تاثیر معکوس دارد. درآمد زوجین ۲۳ درصد بر زن آزاری تاثیر معکوس دارد. درآمد زوجین به عنوان متغیر تعدیل گر، تاثیر مستقیم نگرش های نادرست بر زن آزاری را ۳۱ درصد کاهش می دهد. نتیجه گیری: افزایش آگاهی زوجین درباره حقوق و تکالیف خود باعث کاهش رفتار زن آزاری خواهد شد و از طرفی،  توسعه اجتماعی- اقتصادی خانواده می تواند بر کاهش زن آزاری تاثیر بازدارنده داشته باشد.

Keywords:

زنآزاری , نگرش ها , حقوق و تکالیف زوجین , تجربه کودکی خشونت خانگی , اورژانس اجتماعی