شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر بهبود بهره وری نیروی انسانی در سازمان ها با روش بهترین-بدترین گروهی

در فضای رقابتی امروز شناخت و مدیریت عوامل موثر بر بهره وری کارکنان از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر بهبود بهره وری نیروی انسانیدر سازمان ها با استفاده از روش بهترین-بدترین گروهی است. جهت پیاده سازی مسئله شرکت راپکو به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید. در ابتدا عوامل براساس مرور تحقیقات مرتبط استخراج گردید و سپس با بهره گیری از نظرات خبرگان در سه جنبه فردی، شغلی و سازمانی دسته بندی شدند. سپس اوزان نهایی از طریق به کارگیری از روش بهترین-بدترین گروهی نتیجه گردید. براساس یافته های پژوهش بعد شغلی با ضریب وزنی ۰.۶۵۵ رتبه اول را در بین سایر ابعاد اصلی کسب نمود. همچنین در بین عوامل نیز «رضایت شغلی» با ضریب وزنی ۰.۲۷۹، «وجود پاداش و ابزارهای تشویقی» با ضریب وزنی ۰.۱۵۴ و «داشتن امنیت شغلی و آرامش روانی» با ضریب وزنی ۰.۱۴۹ در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. علاوه بر این نیز «برقراری رابطه کاری اثربخش با دیگران»، «ایده پردازی» و «اخلاق کاری» به عنوانکم اهمیت ترین عوامل اثرگذار بر بهبود بهره وری کارکنان در شرکت راپکو شناسایی شدند. به طور کلی اهمیت دادن مدیران به اولویت و میزانتاثیرگذاری عوامل موثر بر بهبود بهره وری نیروی انسانی در شرکت های تولیدی منجر به عملکرد بهتر کارکنان خواهد شد.

Keywords:

رتبه بندی , نیروی انسانی , بهره وری , روش بهترین-بدترین گروهی.