نقش تربیت هنری بر یادگیری و تقویت حواس

هنر نوعی شناخت است که انسان بواسطه آن درباره خود و جهان پیرامون خویش به آگاهی های درونی دست می یابد.این شناخت و معرفت بصورت های گوناگون در وجدان هنرمند منعکس شده و در آثار هنری متجلی می گردد.بنابراین تعریف هر انسانی از هنر، به تعریف او از هستی بازمیگردد و این تعاریف متفاوت از هنر به تجلیات گوناگون منجر خواهد شد. انسان ابتدایی به موازات تلاشی جانکاه که در جهت بقای زندگی خویش می ورزید،آثار هنری نیز تولید می کرد که لزوما از آنها در فعالیت های زندگی روزانه و مراسم و نیایش هایش سود می جست ، چنان که غالبا تصور می شود آثار هنری اگر از جهتی بهره رسان نبودند هرگز تولید نمی شدند.در این راستا اغلب هنر شناسان و صاحبنظران نیز هنر را فعالیتی غریزه گرای یا نهاد گرای می دانند،بدین معنی که هنرآفرینی و نیز هنردوستی نیازی فطری یا مادرزاد است . دراین دنیای وانفسا که فضای اقتصادی ، سیاسی وفرهنگی جهان بسی آلوده و نا امن شده است ؛ هنردر ابعاد فزاینده وتازه اش نقش تعین کننده و مهمی را در زندگی روزمره انسانها ایفا میکند.انسان همه وقایع را از طریق حواس پنجگانه خود برحسب تکرار و عادت دریافت می کند و در حقیقت همه چیز را با چشم و گوش سرمی گیرد و درحالی که همه اینها دریافت واقعیات است و نه الزاما ادراک حقایق .ادراک حقایق علا وه بر حواس خامسه ، باید که با گوش و چشم سر نیز پردازش شود تا انسان معنای زلا ل حقیقت حق را استدراک نماید. در قرآن کریم از آیات الهی استنباط می کنیم که برای امحای منهیات و نقاط منفی در تربیت انسان ها تنها دفع مسائل منفی کافی نیست بلکه باید نسبت به رفع آن اقدام کنیم . در عصر تکنولوژی یکی از مصادیق اصلی در کاربرد هنر، کاربرد هنرهای تصویری و نمایشی است و در واقع هدایت هنری غیرمستقیم به جای هدایت مخاطبه ای و گفتاری مستقیم .

Keywords:

هنر , نقش هنر درتقویت حواس , فواید هنر , تاثیر هنر در جسم و روح