تبیین دیدگاه امام خویی (ره) پیرامون دلالت آیه «ولا تقربوا مال الیتیم الا بالتی هی احسن » بر اشتراط مراعات مصلحت در ولایت بر اموال یتیم

عهدهداری ولایت و اداره کلیه امور مربوط به اموال صغار تا زمان بلوغ و رشد، توسط اب، جد، وصی ،قی م ، حاکم و عدول مومنین از مسائل اجماعی در فقه امامیه به شمار می رود. یکی از شروطی که ذیل این ولایت در کلام فقهاء و تبعا حقوقدانان مطرح می شود، لزوم وجود مصلحت در تصرفات یا اکتفاء به مجرد فقدان مفسده است . برای اثبات لزوم وجود مصلحت ، برخی به آیه »ولا تقربوا مال الیتیم الا بالتی هی احسن « استناد آورده اند. فقیه مبرز، امام خویی (ره) این استدلال به این آیه برای مقصود مذکور را ناکافی و مفاد آن را همان مفاد حرمت اکل مال به باطل می داند و معتقد است که آیه در یتیم خصوصیتی ندارد. ایشان همچنین ولایت بر اموال یتیم را جز در دو مورد ضرورت و حسبه ، برای مومنین ثابت نمی ددان و تبعا آیه مذکور را بیگانه از بحث ولایت مومنین تلقی نموده است .

Keywords:

مرحوم خویی , مصلحت , ولایت , یتیم