فسخ به معنای پایان دادن به حیات حقوقی قرارداد با استفاده از اراده یکی از طرفین قرارداد یا شخص ثالث می باشد.با توجه به گسترش ارتباطات الکترونیکی در عصر حاضر و گسترش تجارت الکترونیک در میان جوامع ، یکی از مسائل مهم در تجارت الکترونیک ، بحث
فسخ معاملات الکترونیکی می باشد. در قانون تجارت الکترونیک ایران، امکان
فسخ قرارداد با عنوان اعمال
حق انصراف پیش بینی شده است که برگرفته از دستورالعمل اتحادیه اروپا می باشد. قانونگذار ایرانی با لحنی متفاوت از قانون اروپایی که از »وجود «چنین حقی برای خریدار برای مدتی حداقل هفت روز سخن گفته ، مقرر داشته است که خریدار »باید «برای مدتی که نباید کمتر از هفت روز باشد، از
حق انصراف از قبول برخوردار باشد. حق
فسخ در
معاملات الکترونیکی از نظر مبنا و احکام تفاوتی با دیگر انواع قراردادها ندارد و مبنای چنین حقی را می توان حمایت از حقوق
مصرف کننده دانست . در پژوهش حاضر با روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی مبانی و احکام
فسخ در
معاملات الکترونیکی می پردازیم .