در دوره
امام جواد (ع) غالیان در جامعه به شدت مشغول فعالیت بودند. در این فضای فکری ، برخی از شیعیان نیز تحت تاثیرعواملی چند، هم چون تعصب های افراطی و التقاطی ،حب ریاست و مقام و پیروی از هواهای نفسانی ، سوء برداشت از آیات و روایات و تاویل و تفسیرهای ناروا و غیر اصولی ، شبهات عقیدتی ، جهل و نادانی مردم، ترویج اباحه گری و بی دینی از راه دین ، ضعیف بودن مبانی دینی و اعتقادی و جاه طلبی رهبران، محبت افراطی به اهل بیت (ع) و... از جریان اصیل امامت جدا گشته وبرای امامان جایگاه خدایی قائل شدند. ازآنجا که در هنگام بروز فتنه ها و ظهور
بدعت ها، پیروان هر مذهب ، تابع نظر پیشوایان خود هستند و پیشوایان مذهبی هر مذهب نیز موظف بودند نظرهای خود را در قبال آن
بدعت ها بیان کنند تا هواداران خود را از سردرگمی رها سازند، طبیعی است که وقوع
بدعت در تاریخ تشیع ، واکنش پیشوایان این مذهب را به دنبال داشته است .