بررسی تغذیه با مخمر ساکارومایسس سروزیا (Saccharomyces cerevisiae) به عنوان پروبیوتیک، بر مقاومت در برابر تنش با شوری و بافت شناسی دستگاه گوارش بچه ماهیان نورس قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

بهبود رشد و مقاومت در برابر استرس های محیطی از ویژگی های مهم سویه های پروبیوتیکی محسوب می گردد. در این تحقیق اثر استفاده از مخمر ساکارومایسس سروزیا سویه الیپسوئیدوس،Saccharomyces cerevisiae var. ellipsoidous، به عنوان پروبیوتیک در جیره غذایی بچه ماهی نورس قزل آلای رنگین کمان، در زمان شروع تغذیه فعال (۲۷/۲۶± ۱۶۳ میلی گرم) تا ۲۵روز پس از جذب کیسه زرده مورد مطالعه قرار گرفت. این مخمر در سه سطح ۱، ۵ و۱۰ درصد وزنی/ وزنی و در سه تکرار به پلت های غذایی اضافه گردید، همچنین از تیمار حاوی روغن ماهی (بدون مخمر)، استفاده و نتایج با گروه شاهد مقایسه گردید. اثر مخمر بر مرگ و میر بچه ماهیان نورس در طی دوره پرورش معنی دار نبود. همچنین از نظر بافت شناسی، تفاوتی در بین تیمارهای مذکور مشاهده نگردید. در آزمایش مقابله بچه ماهیان با شوری های ۱۰ و ۱۵ ppt پس از طی ۲۴ ساعت، تیمارهای حاوی مخمر از بازماندگی ۱۰۰ درصدی برخوردار بودند (۰۵/۰P>) و با تیمارهای حاوی روغن ماهی (بدون مخمر) و شاهد اختلاف معنی دار داشتند (۰۵/۰>P).

Keywords:

مقاومت