مصادیق محرومیت از حقوق اجتماعی در فقه و حقوق ایران با تاکید بر رویه قضایی

محرومیت از حقوق اجتماعی یکی از مجازات های کیفری است که در بسیاری از کشورها از جمله ایران، از سال ها قبل مطرح بوده است. این مجازات که پیشینه اش در حقوق کشور، به قانون مجازات عمومی مصوب ۱۳۰۴ برمی گردد، بارها از سوی قانون گذاران مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته است تا آنجا که این مجازات چندین بار و حتی بعد از انقلاب اسلامی نیز با تغییرات زیادی روبه رو شد، چرا که به اعتقاد کارشناسان حقوق این مجازات با مسائل اجتماعی و سیاسی افراد و حقوق و آزادی های مشروع و قانونی شهروندان سروکار دارد و در مواردی فرد محکوم را از برخی حقوق و آزادی هایش محروم می کند برخی از حقوق دان ها معتقدند به رغم همه تغییراتی که تاکنون در این مجازات صورت گرفته بازهم ضرورت دارد که در آن بازنگری اساسی شود. از این رو، شناخت مفهوم و مصادیق حقوق اجتماعی و ارائه ضابطه دقیق در این میان، ضروری می نماید تا مبادا حقوق و آزادی های مشروع افراد جامعه به ویژه محکومان، بی جهت و بدون ضابطه مشخص قانونی، تضییع شود. با توجه به مطالبی که بیان شد در این پژوهش به بررسی مصادیق محرومیت از حقوق اجتماعی در فقه و حقوق ایران خواهیم پرداخت.

مصادیق محرومیت از حقوق اجتماعی در فقه و حقوق ایران با تاکید بر رویه قضایی Keywords:

محرومیت از حقوق اجتماعی , مجازات های جایگزین حبس , حقوق اجتماعی