یکی ازبهترین مصادیق پایداری درمعماری که سالها دربرابرحوادث طبیعی باقیمانده اند معماری سنتی این مرزوبوم بودها ست که باتوجه به بکارگیری مصالح ساختمانی مناسب و شیوه اجرای مناسب حاصل گردیده است و دستیابی به آن امروز نیز بصورت علمی میتواند صورتگیرد زیرا ازقرن ها پیش معماران به عنوان تصمیمگیران و طراحان نقش اساسی درعملکرد شکل گیری و پایداری بناها که نقش اساسی برای پایداری درمقابل زلزله دارند داشته اند و درحال حاضر هم این مسئولیت بزرگ به عهده معماران امروزی می باشد و ازطرفی باتوجه به شرایط حاکم برصنعت ساختمان سازی کشور این واقعیت اشکار شده است که با استفاده ازسیستم های سنتی درامرساخت و ساز جوابگوی نیاز جامعه نبوده و استفاده ازفناوری دراین اجتناب ناپذیر می باشد برای جوابگویی به این نیاز معماران نیاز به اطلاع ازمشخصات فنی پتانسیل ها و امکانات تولید مصالح ساختمانی و شیوه های جدید ساخت و ساز می باشند تا بتوانند دربرنامه ریزی و طراحی بناها ازآنها بهره گرفته و درجهت
معماری پایدار حرکت کنند. درمعماری پایدار عملکرد بناها درمقابل حوادث طبیعی مثل زلزله به عنوان یکی ازپارامترهای مهم مطرح می باشد که برای دستیابی به عملکرد مناسب بناها درمقابل زلزله نیاز است برنامهریزی و طراحی بناهاطوری صورت گرفته باشد که بتواند پایداری لازم را با کمک گیری ازپتانسیل های نهفته مصالح ساختمانی و روشهای مناسب بدست آورد.