ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت های بادرنجبویه (Melissa officinalis L.) از نظر صفات زراعی، بازده اسانس و غلظت سیترال
Publish place: Iranian Journal of Rangelands and Forests Plant Breeding and Genetic Research، Vol: 25، Issue: 2
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 20
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-25-2_007
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
Abstract:
بادرنجبویه به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند در درمان و تسکین بیماریها کاربرد فراوانی داشته و شناخت کافی از تنوع ژنتیکی و طبقهبندی آن بهمنظور انتخاب ژنوتیپهای مناسب برای اهداف بهنژادی، ضروری بهنظر می رسد. از این رو، این تحقیق به منظور بررسی تنوع ژنتیکی و روابط بین صفات در ۱۱ جمعیت بادرنجبویه شامل نه جمعیت ایرانی و دو جمعیت خارجی با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سا ل های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تبریز انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس، بیانگر وجود تنوع ژنتیکی معنی دار از نظر اغلب صفات مورد مطالعه بود. بررسی پارامترهای ژنتیکی نشان داد که صفات درصد و عملکرد اسانس، تعداد ساقه در بوته و وزن تر ساقه و غلظت سیترال در بوته بالاترین مقادیر مربوط به پیشرفت ژنتیکی، ضرایب تنوع ژنتیکی و فنوتیپی را داشتند و بیشترین میزان وراثت پذیری عمومی بهوزن تر ساقه در بوته (۷۱/۰=۲h)، درصد اسانس (۶۵/۰=۲h) و تعداد ساقه در بوته (۵۸/۰=۲h) مشاهده شد. جمعیت اردبیل از نظر غلظت سیترال، درصد و عملکرد اسانس در زمره جمعیت های برتر قرار داشت. تجزیه همبستگی نشانگر رابطه مثبت و معنی دار عملکرد اسانس با شاخص کلروفیل، طول و عرض برگ و درصد اسانس و همچنین همبستگی منفی و معنی دار با تعداد گره بود. در تجزیه به عامل ها بر مبنای مقادیر ویژه بزرگ تر از یک بهروش تجزیه به مولفه های اصلی، پنج عامل تعیین شد که در مجموع ۴۰/۸۷ درصد از تغییرات کل را تبیین کردند. تجزیه خوشه ای جمعیت های مورد مطالعه را در سه گروه قرار داد. با توجه به تنوع مشاهده شده در این پژوهش، امکان انتخاب جمعیت های مطلوب و استفاده از آنها در برنامه های به نژادی مرتبط با بهبود صفات زراعی و اسانس وجود دارد.
Keywords:
Authors
M.H. Rahimi
دانش آموخته دکتری تخصصی اصلاح نباتات، گروه اصلاح نباتات و بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد
S. Aharizad
استاد، گروه به نژادی و بیوتکنولوژی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تبریز، تبریز
N. Mohebalipour
استادیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میانه، میانه
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
