مطالعه کشت بافت و اندامزایی بارانک ایرانی (Sorbus persica Hedl.)
Publish place: Iranian Journal of Rangelands and Forests Plant Breeding and Genetic Research، Vol: 26، Issue: 2
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 38
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-26-2_007
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
Abstract:
DOR: ۹۸.۱۰۰۰/۱۷۳۵-۰۸۹۱.۱۳۹۷.۲.۲۳۳.۵۲.۲۶.۱۶۰۵.۳۲ بارانک ایرانی (Sorbus persica Hedl.) در فهرست گیاهان در آستانه انقراض بوده و از نظر حفاظت خاک، تلطیف آب و هوا، خواص دارویی، اهمیت رویشگاهی، مامن حیات وحش و مقاومت بالا در برابر سرما از ارزش زیادی برخوردار است. این پژوهش با هدف دستیابی به روش مناسب ریزازدیادی گونه بارانک ایرانی اجرا شد. قطعههای گرهای از نهالهای بذری بارانک ایرانی تهیه شده و در ظروف شیشه ای حاوی محیط کشت WPM با ۲۷ ترکیب هورمونی BAP، TDZ و IBA کاشته شدند. سپس شاخسارههای حاصل، برای القاء ریشه زایی در محیط کشت حاوی سطوح مختلف IBA یا NAA واکشت و در نهایت به محیط خارج از شیشه منتقل شدند. درصد باززایی کلیه تیمارها ۱۰۰-۹۸ درصد بود. بیشترین تعداد شاخساره (۱۳ عدد) در تیمار (μM۴/۴) BAP + (μM۱/۰) IBA + (μM۲۳/۰) TDZ، بیشترین طول شاخساره (cm ۵/۲) در اثر متقابل هورمون های (μM۴/۴) BAP + (μM۰/۰) IBA + (μM۰/۰) TDZ و بیشترین تعداد گره (۸ عدد) در تیمار هورمونی (μM۲/۲ و μM۴/۴)BAP +(μM۰/۰ و μM۱/۰) IBA+(μM۲۳/۰) TDZ حاصل شد. اختلاف معنی داری بین غلظت IBA در تیمارهای مختلف از نظر درصد ریشه زایی ملاحظه شد و حداکثر ریشه زایی (۷/۱۴%) در تیمار ۵ میکرومولار حاصل شد. نهال های ریشه دار شده در شرایط درون شیشهای، با موفقیت در شرایط گلخانه مستقر شدند. در غیاب هورمون BAP تعداد شاخسارههای تولید شده بهطور معنیداری کاهش یافت. پانزده درصد از گیاهانی که به محیط ریشهزایی منتقل شدند، یک تا سه ریشه در هر ریزنمونه تولید کردند.
Keywords:
Authors
M. Esmaeili Sharif
نویسنده مسئول، استادیار، بخش تحقیقات منابع طبیعی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان پست الکترونیک: m.esmaeilisharif@areeo.ac.ir
S. M. Hosseini Nasr
دانشیار، گروه جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
A. Ghamari Zare
دانشیار، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
M. Talebi
دانشیار، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
