سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

بررسی رابطه بیان ژن های اصلی مسیر MEP و میزان تولید مونوترپن ها در Artemisia annua

Publish Year: 1393
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 75

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_IJRFP-22-2_005

Index date: 19 September 2024

بررسی رابطه بیان ژن های اصلی مسیر MEP و میزان تولید مونوترپن ها در Artemisia annua abstract

جنسArtemisia  از خانواده Asteraceae دارای ۳۴ گونه در ایران است که حاوی ترکیبات با ارزش دارویی هستند. مهمترین کاربرد آرتمیزیا در درمان مالاریا می­باشد. این گیاه علاوه بر آرتمیزنین، دارای ترکیبات ثانویه دیگری نظیر پلی­فنول­ها، ترپن­ها، فیتواستروئیدها و الکالوئیدها می­باشد. مسیر MEP (۲-C- متیل-D­- اریتریتول ۴- فسفات) یک مسیر کلروپلاستی بوده که مونوترپن­ها از این مسیر تولید می­شوند. این مسیر تنها در گیاهان فتوسنتزکننده و بعضی باکتری­ها وجود دارد. در این تحقیق میزان تولید ترکیبات مونوترپن از مسیر MEP با بیان سه ژن اصلی این مسیر (DXS, DXR, HDR) در سه بافت برگ، غنچه و گل مورد مقایسه قرار گرفت. ترکیبات مونوترپن توسط دستگاه GC/MS شناسایی شده و بیان ژن­ها به‎روش PCR زمان واقعی مطالعه شد. تعداد شش ترکیب مونوترپن α-pinene، Camphene، β-Myrcene، ۱,۸-Cineole، Artemisia ketone و Camphor حاصل تجزیه با GC/MS در برگ، غنچه و گل به‎ترتیب ۸/۶۰، ۵۴ و ۷۶/۷۸ درصد از عصاره را به خود اختصاص دادند. از بین این ترکیبات نیز Artemisia ketone و Camphor میزان بالاتری داشتند. بیان ژن DXS در غنچه و گل ۳ برابر برگ بود. همچنین، ژن DXR بیشترین میزان بیان را در گل نشان داد و بیان ژن HDR در برگ ۳ برابر گل و تقریبا مشابه غنچه بود.

بررسی رابطه بیان ژن های اصلی مسیر MEP و میزان تولید مونوترپن ها در Artemisia annua Keywords:

Artemisia annua , مونوترپن ها , مسیر MEP , PCR در زمان واقعی , GC/MS

بررسی رابطه بیان ژن های اصلی مسیر MEP و میزان تولید مونوترپن ها در Artemisia annua authors

razgar seyed rahmani

دانش آموخته کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

Mohammad Reza naghavi

نویسنده مسئول مکاتبات، استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج پست الکترونیک: mnaghavi@ut.ac.ir

valiallah mohammadi

دانشیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

mojtaba ranjbar

استادیار، دانشکده بیوتکنولوژی دانشگاه تخصصی فناوری های نوین، آمل