مقایسه کیفیت علوفه Astragalus effuses در سه مرحله رشد و سیستم مدیریت چرایی مختلف به منظور حفاظت و مدیریت پایدار اکوسیستم مرتع

برآورد کیفیت علوفه در مدیریت مرتع از آن جهت که یکی از فاکتور های مهم برای تعیین نیاز روزانه دام و ظرفیت مرتع است ضروری می نماید. Astragalus effusus  یکی از گونه های علوفه ای شاخص و بومی مراتع ییلاقی ایران است که کمیت و کیفیت علوفه آن برای تامین نیاز غذایی دام حائز اهمیت است. به علت خوشخوراکی و ارزش غذایی بالایی که دارد بسیار مورد علاقه دام به خصوص گوسفند بوده و سهم بالایی در ترکیب غذای روزانه دام دارد. به منظور مقایسه کیفیت علوفه این گیاه تحت سه سیستم مدیریت چرایی (عدم چرا -قرق کامل- چرای تناوبی- استراحتی و چرای آزاد) در سه مرحله فنولوژیک رشد رویشی، گلدهی و بذردهی، میزان پروتئین خام، درصد ماده خشک قابل هضم و دیواره سلولی منهای همی سلولز در شرایط آزمایشگاه اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تحت هر سه سیستم مدیریتی با پیشرفت مراحل رشد کیفیت علوفه کاهش می یابد به طوریکه مرحله رویشی بیشترین کیفیت علوفه را دارد. همچنین تفاوت بین شاخص های ارزش غذایی در مراحل مختلف رشد در هر سه سیستم مدیریتی معنی دار بوده و گونه مورد نظر در سیستم چرای تناوبی- استراحتی در کنار حفظ سلامتی گیاه و سطوح مطلوب کمی، بهترین کیفیت علوفه را دارد.

Keywords:

Astragalus effusus , ارزش غذایی , پروتئین خام , مرحله رشد , سیستم چرایی