اثر شدت تابش مادون قرمز و استفاده از پیش تیمار اولتراسوند روی کیفیت ظاهری کشمش در مرحله خشک کردن ثانویه در کارخانه های بسته بندی

کشمش یکی از مهم ترین محصولات کشاورزی در ایران است. ترکیه، آمریکا و ایران بزرگترین صادرکنندگان کشمش جهان هستند. یکی از مراحل فرآوری کشمش، شست وشوی دوباره آن جهت از بین بردن مواد شیمیایی استفاده شده در خشک کردن اولیه، گرد و خاک و مواد زاید و هم چنین بهبود کیفیت محصول می باشد که متعاقب آن، خشک کردن مجدد (ثانویه) کشمش ضروری است. براساس مطالعات میدانی صورت گرفته، یکی از معضلات بسته بندی کشمش، غیر یکنواختی در رطوبت و کیفیت کشمش پس از خشک کردن ثانویه است. امروزه در اکثر کارخانه های فرآوری از سامانه هوای داغ برای خشک کردن ثانویه استفاده می شود. این سامانه دارای معایبی هم چون طولانی بودن زمان خشک شدن، مصرف انرژی و هزینه بالا می باشد. بنابراین بهینه سازی یا جایگزینی سامانه مذکور، از اهمیت بسزایی برخوردار است. بدین منظور روش خشک کردن مادون قرمز منفرد (در سه سطح ۵/۰، ۷/۰ و۹/۰ وات برسانتی مترمربع) با و بدون پیش تیمار اولتراسوند بر روی خواص کیفی کشمش (شاخص رنگ، اسیدیته، جذب مجدد آب، چروکیدگی و شاخص قهوه ای شدن) مورد مطالعه قرار گرفت. روش های خشک کردن اعمال شده اثر معنی داری روی جذب مجدد آب و چروکیدگی نداشتند. پیش تیمار اولتراسوند باعث بهبود کیفیت کشمش از منظر تغییرات رنگ و شاخص قهوه ای شدن گردید. همچنین کمترین میزان اسیدیته در روش مادون قرمز با شدت W/cm۲ ۰.۷ بدون پیش تیمار اولتراسوند بدست آمد.

اثر شدت تابش مادون قرمز و استفاده از پیش تیمار اولتراسوند روی کیفیت ظاهری کشمش در مرحله خشک کردن ثانویه در کارخانه های بسته بندی Keywords:

محتوای رطوبتی , امواج فراصوت , اسیدیته , چروکیدگی , شاخص قهوه ای شدن