تغییرپذیری و اهمیت تشخیصی دفعات سنجش پپسین بزاقی به منظور تشخیص رفلاکس حلقی حنجره ای (LPR)

رفلاکس حنجره (LPR) یک وضعیت التهابی در بافت های دستگاه گوارش فوقانی می باشد که به اثر مستقیم و غیرمستقیم رفلکس محتوای معده ودوازدهه مربوط می شود و باعث ایجاد تغییرات مورفولوژیکی در دستگاه گوارش فوقانی می می گردد. در حال حاضر، تشخیص LPR ممکن است با مانیتورینگ pH امپدانس داخل مجرای چند کاناله هیپوفارنکس-مری ۲۴ ساعته (HEMII pH)- که رویدادهای برگشت حلق را تشخیص میدهد-تایید شود.بدین منظور, هدف مطالعه حاضر, تغییرپذیری و ارزش تشخیصی اندازه گیری های متعدد پپسین بزاقی در تشخیص ریفلاکس حنجره (LPR) می باشد. براین اساس, بیماران مبتلا به علائم LPR به طور متوالی از بهمن ۱۴۰۰ تا شهریور ۱۴۰۲ انتخاب شدند. بیست نفر از افراد بدون علامت مطالعه را تکمیل کردند. تشخیص با پایش امپدانس pH هیپوفازتژیال- مری (HEMII-pH) تایید شد. بیماران در طول دوره آزمایش ۲۴ ساعتهسه نمونه بزاق جمع آوری نموند. علایم و یافتهها با ۱۲ نمره علایم رفلاکس (RSS-۱۲) و ارزیابی علامت رفلاکس مورد مطالعه قرار گرفتند. حساسیت ویژگی، مثبت (PPV) و منفی (NPV) اندازه گیری های پپسین با در نظر گرفتن نمونه های صبح، بعد از ناهار و بعد از شام محاسبه شد. همبستگی و ناهار و بعد از شام در ۴۲ بیمار اندازه گیری شده نشان داد که اندازه گیری های غلظت پپسین ۶۴.۹%، ۵۹.۵% و ۵۹.۰% برای مجموعه های صبح، بعد ازناهار و بعد از شام در کاهش ۱۶ نانوگرم در میلی لیتر حساس بود. با در نظر گرفتن بالاترین غلظت از سه مجموعه بزاق پپسین، دقت، حساسیت، ویژگیو PPV به ترتیب ۷۰.۵٪ و ۶۶,۷ درصد و ۷۸,۹ درصد بوده است. اندازه گیری های پپسین صبح، قوام، حساسیت و ویژگی بالاتری را نسبت به اندازه گیری های پپسین بعد از شام و بعد از ناهار نشان دادند. همچنین, جمع آوری چندین نمونه پپسین بزاق میزان تشخیص LPR را بهبود می بخشد. در صورت مشکوک بودن LPR بالینی بالا و تست پپسین منفی، یک مطالعه pH HEMII میتواند اطلاعات تشخیصی بیشتری را ارائه دهد.

Keywords:

حنجره حلق , حلق , ریفیکس , صدا , پایش Ph , حنجره , گوش و حلق و بینی , بزاق , پپسین