بررسی رابطه سرمایه معنوی بر خود مراقبتی و کیفیت زندگی سالمندان

با توجه به رشد فزاینده جمعیت سالمندی، و تغییرات در ابعاد سلامتی سالمندان، سالمندان مستعدآسیب و کاهش مطالعه کیفیت زندگی و خود مراقبتی می باشند. در نتیجه، رفتارهای ارتقا دهنده سلامت، مانند مذهب، معنویت و سرمایه معنوی می تواند تاثیر مثبتی بر روی سلامت روانی و جسمی افراد سالمند داشته و انگیزه فرد را برای ایجاد و تقویت رفتارهای خودمراقبتی افزایش دهد. لذا هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه سرمایه معنوی بر خود مراقبتی و کیفیت زندگی سالمندان بود. مواد و روش: این مطالعه توصیفی- همبستگی بر روی ۳۶ نفر از سالمندان زن شهر قاین در سال ۱۴۰۲ انجام گردید. نمونه ها به روش نمونه گیری سرشماری به دلیل پایین بودن جامعه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه سرمایه معنوی گل پرور و همکاران (۱۳۹۴)؛ پرسش نامه وضعیت مراقبت از خود(خود مراقبتی) فلاحی (۱۳۷۴) و پرسش نامه کیفیت زندگی بهداشت جهانی بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون های تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سرمایه معنوی،کیفیت زندگی و خود مراقبتی به ترتیب (۶۲/۸۶)، (۱۰۰/۸۶) و (۲۰/۳۱) گزارش گردید و بر اساس ضریب همبستگی پیرسون بین سرمایه معنوی بر خود مراقبتی و کیفیت زندگی سالمندان رابطه مثبت و معنا داری وجود داشت. نتیجه گیری: وضعیت خودمراقبتی و کیفیت زندگی سالمندان زن در در سطح متوسط و روبه پایینی قرار دارد و به عوامل مختلفی مرتبط است. بنابراین توجه به عوامل مرتبطی که بر خودمراقبتی و کیفیت زندگی تاثیر مثبت دارد مانند سرمایه های معنوی و مداخلات آموزشی میتواند اثر گذار باشد.

Keywords:

سرمایه معنوی , خود مراقبتی , کیفیت زندگی , سالمندان