بررسی ارتباط گردشگری ورزشی با اوقات فراغت با نقش میانجی تبلیغات رسانه ای در شهرستان باغملک و حومه

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط گردشگری ورزشی با اوقات فراغت با نقش میانجی تبلیغات رسانه ای در شهرستان باغملک و حومه بود. روش شناسی :که این تحقیق از نظر ماهیت کاربردی و از نظر نوع توصیفی با رویکرد همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه گردشگران ورزشی باغملک و حومه تشکیل می دهند که با با روش تعیین حجم نمونه جدول مورگان تعداد ۳۵۰ نفر بعنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه اوقات فراغت شهبازی (۱۳۹۸)، پرسشنامه توسعه گردشگری ورزشی فیرزو جاه (۱۳۸۶) و پرسشنامه تبلیغات رسانه ای کمبل و همکاران(۲۰۰۸) بود. در جهت تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل رگرسیون خطی چند متغیره و آزمون سوبل استفاده شد. نتایج :یافته ها نشان داد که بین گردشگری ورزشی با اوقات فراغت در شهرستان باغملک و حومه ارتباط مثبت معناداری وجود دارد که اوقات فراغت ۴۹۴/۰ افزایش گردشگری ورزشی را تبیین می کند. همچنین بین گردشگری ورزشی با تبلیغات رسانه ای در شهرستان باغملک و حومه ارتباط مثبت معناداری وجود دارد در این راستا تبلیغات رسانه ای ۲۶۴/۰ افزایش گردشگری ورزشی را پیش بینی می کند و یافته ها نشان داد که بین اوقات فراغت با تبلیغات رسانه ای در شهرستان باغملک و حومه ارتباط مثبت معناداری وجود دارد.که تبلیغات رسانه ای ۱۳۳/۰ افزایش اوقات فراغت را پیش بینی می کند. نهایتا یافته های آزمون سوبل نشان می دهد متغیر میانجی تبلیغات رسانه ای تاثیر معناداری در افزایش ارتباط بین گردشگری ورزشی با اوقات فراغت در شهرستان باغملک و حومه دارد.بحث و نتیجه گیری : بنابراین می توان نتیجه گرفت که تبلیغات رسانه ای با تاثیرگذاری مستقیم بر نحوه گذران اوقات فراغت باعث تاثیر غیر مستقیم بر افزایش گردشگری ورزشی متعاقب تغییر در هنجار های گذران اوقات فراغت می شود.

Keywords:

گردشگری ورزشی , اوقات فراغت , تبلیغات رسانه ای , شهرستان باغملک