بررسی علل خود فراموشی با محوریت آیه ولا تکونوا» کاالذین نسوا االله فانساهم انفسهم «

خودفراموشی ، عبارت است از بیگانه شدن انساناز شخصیت واقعی ، انسانی و الهی خویش و توجه به شخصیت پنداری ، خیالی و غیر واقعی خود. خود را گم کردن و فراموش کردن، منحصر به این نیست که انسان درباره هویت و ماهیت خود اشتباه کند؛ بلکه هر موجودی در مسیر تکامل فطری خودش، که راه کمال را می پیماید، در حقیقت از خود سفر می کند، یعنی از خود ضعیف به خود قوی می رود؛ پس انحراف هر موجود از مسیر تکامل واقعی ، انحراف از خود به ناخود است ، عوامل انحراف خودفراموشی ، عبارتاند از: اهداف انحرافی ، بحران هویت و الگوهای منفی ، محبت دنیا و از یاد بردن خداوند.هدف ازخلقت خداوند بندگی خلق است واین بندگی میسر نمی شود جزبا شناختن خدا، که این نوع شناخت دروجود فطری انسان نهفته است واین خود انسان است که دراثریک سری موانع باعث تیره شدن فطرت وجود خود شده وآفریدگارخویش را فراموش میکند. پس انسان باید در صددزدودن آنها بوده تا آفریدگارخویش را به نحواحسن بشناسد تا اینکه ازگرفتارشدن به خود فراموشی که نتیجه فراموش کردن خدا است جلوگیری کند.